Zonder sonnetten

[p. 53]

Vijver in 't bosch.

Gelijk aan zuilen hecht en sterk

Met zacht mos op de stammen,

De gloeiende kruinen in 't blauwe zwerk

Maar lager vol wieglende vlammen,

Rijst boom aan boom

Bij den vijverzoom

De krachtige neven de broze;

En spieglen in 't water zich, één van zin,
En groeien zoo tusschen twee werelden in:

Het eindige en 't eindelooze.

Gelijk een bonte vlindervlucht,

Een stoet van rozige vlokken

Gewiegd op vochtigen najaarslucht

Geschommeld met zachte schokken,

Daalt blad na blad

In 't donker bad

En blijft er zweven een pooze

Als had het nog in geen sterven zin,
En drijft zoo tusschen twee werelden in:

Het eindige en 't eindelooze.

[p. 54]

 

Gelijk aan boom en bladeren beî

 

Zoekt jeugd en grijsheid hier weelde,

 

Stil mijmerend aan des vijvers zij

 

Waarin hun beeltenis speelde;

 

Waarbij de hak

 

Treedt op dorren tak

 

Op gezonde neven de vooze: -

 

Zoo zweven allen bij 's winters begin

 

Onwetende tusschen twee werelden in

 

Het eindige en 't eindelooze!