Zonder sonnetten

[p. 51]

Maaiers.

Daar gaan ze weer!

Daar staan ze weer!

Daar slaan ze 't neer

Het gras bij 't morgenkrieken,

En halen de zijsen telkenkeer
Langs 't wuivende pluimveld heen en weer

Als blinkende molenwieken.

Tot blij getik

En dof gebik,

Klik-klik, klik-klik,

Van hamers klinkt op de sneden:

Tot scheermesscherp de zijs weer blinkt
En 't maaiersliedje lustig klinkt

Nu de zijs weer komt aangesneden!

Want zie, hoe frisch

De morgen is,

Reeds liggenris

Aan laag op laag de halmen: -

[p. 52]

 

Maar ach! de leeuwrik vaart bang omhoog

 

En heeft geen moed aan den blozenden boog

 

Zijn jubelzang te galmen!

 

 

 

Hij weet het: dicht

 

Bij de zijsen ligt,

 

o Droef gezicht,

 

Een nest met jonge hazen.

 

Hij ziet van omhoog het jonge goed:

 

Hoe ze zonder de ouden en welgemoed

 

Op de wuivende sprieten azen.

 

 

 

En eensklaps ruist

 

En gonst en suist

 

En scheert en bruist

 

Een staalvonk in ijlende kringen; -

 

't Gaat raaklings, raaklings langs hen heen...

 

o Maaiende mannen met harten van steen,

 

De leeuwrik kan boven niet zingen!