Zonder sonnetten

[p. 33]

Aan een meisje.

Reeds treedt gij met dartlen voet
Door de golfjes van den vloed
Die de kindsheid wijken doet;

Om met maagdelijken schroom
Op te zien naar d'oeverzoom
Van den voller levensstroom; -

Toch, zoo schuchter blikt gij nog,
Murmelt een verwonderd: och!
Als waar' 't leven u bedrog!

Speurt uw oog aan de overzij
Duivenrij na duivenrij
Weggeschrikt voor 's haviks schrei? -

Ziet gij aan den overkant
In een onbetreden land
't Wenken van een blanke hand? -

[p. 34]

 

Meisjelief, sper de oogen wijd,

 

't Leven is een bittre strijd

 

Waar men menig traan door schreit.

 

 

 

Treed voorzichtig, zoetjes aan

 

Op den ruwen levensbaan

 

Waar de struikelblokken staan!