Zonder sonnetten

[p. 18]

Verrijzenis.

De oostertrans is flauw aan 't blozen...

't Tintlend starrenheir verschiet.

Reeds bij poozen

Suist het koeltje door het riet,

Klinkt des leeuwriks uchtendlied:

Straks prijkt, gecierd weer met purperen rozen

Met violieren, het verre verschiet!

Worstlend met het alvermogen

Wijkt omlaag de schaduw niet.

Aan de bogen

Klinkt het levenwekkend lied:

Dan eerst verruimt zich uw aarde aan uw oogen

Als ge uit een hooger gezichtspunt haar ziet!