Zonder sonnetten

[p. 10]

Stroom.

Aan d' oever, te Doever,

Waar 't plompenblad rust,

In kolken vol wolken

Is 't visschen een lust.

De wachter windt achter

De sluisdeuren los,

En 't water geschater

Stroomt aan met geklots.

Wij bogen ras de oogen

Op 't stroomnat omlaag,

En zagen het jagen

Der visschen gestaâg.

Ze schoten, bespoten

Door koeleren stroom,

Met dartel gespartel

In 't rond zonder schroom.

[p. 11]

 

Ze streven vol leven

 

Door 't klotsend geraas: -

 

De grooter verstoot er

 

Den kleiner van 't aas.

 

 

 

Aan 't einde, hoe 't pijnde!

 

De dobber omneer!

 

De grooter, ach, stoot er

 

Het neusje dit keer!