Sonnetten

[p. 94]

Recensent.

Een recensent voelt gruwlijk zich ontstellen

Door 't rijzend licht der maan in 't heldre noorden:

Vergeldings beker, vol tot aan de boorden,

Voelt reeds hij aan de bleeke lippen knellen.

Twee knaapjes, die bij voorkeur deurtje schellen,

Maar toch van ver zijn diepe zuchten hoorden,

En met talent geveinsde klachten smoorden,

Gaan van een brief, die hun ontviel, vertellen.

Ach, zoek, mijnheer! - Ja, ginds ligt iets te blinken:

De recensent komt spoedig aangeloopen:

Hij bukt zich maar... de brief springt weg met rukken.

De kinderen schateren en hun lachjes klinken:

De recensent voelt zich van schaamt bedropen:

En strompelt huiswaarts onder loodzwaar bukken.