Sonnetten

[p. 59]

Aan het meer.

Dartele reeën snellen aan en spelen

Aan den rand van 't zilverblanke meer;

En, weerspiegeld, welft de varenveer

Donker af, naast 't loof der witte abeelen.

In den top is 't nachtegaaltje aan 't kweelen:

't Reetje springt van d'oeverrand omneer;

Herten komen, zuigen, keer op keer,

't Koel kristal door heetgeschroeide keelen.

De avondschaduw rekt zich uit, wordt langer,

Purpergloed ter kim, zoover men ziet:

En verkwikt rijst de afgetobde zanger

Van de heide op neven 't oeverriet: -

Ach, wanneer de hette u moe maakt, banger,

Doe als 't hert: drink frisch u - aan een lied!