Sonnetten

[p. 48]

Het woud.

Wat toch fluisteren de afgevallen bladeren,

Wat de berketwijgen langs den stam?

Waarom ritselen de eiken droef en gram?

Alsof reeds de wintervlagen naderen. -

Stierf het voorjaarssap tot zwart in de aderen?

Werd de steel van 't zomerblaadje lam,

't Vochtkanaal der kleine nerven stram?

't Dorrend blad verwaaid tot 't stof der vaderen? -

Wat al stemmen uit de boomen spreken,

Echo's zijn het van des dichters klacht;

Wat al dropplen langs de bladeren leeken,

't Zijn de tranen, die in donkren nacht

Van zijn oogen nimmer zijn geweken,

Zelfs niet als hij vroolijk is en lacht.