Sonnetten

[p. 38]

Pinguicula.

Tot een vlies was 't mugjen uitgezogen

Door de droplen op mijn zonnedauw: -

Mijmerend aan 't verschil van hauwtje en hauw

En aan 't vleeschverteerend plantvermogen,

Wat verrassing eensklaps voor mijn oogen!

Breed van lip, gansch effen donkerblauw,

Weemoedvol als 't beeld der Lieve Vrouw,

Speur 'k een bloem, aan 't steeltje diep gebogen.

Al mijn peinzen is opeens geweken:

'k Til haar zacht uit 't groen fluweelen bed

Om haar in een pot met mos te steken;

Maar hoe zacht ik haar ook nederzet,

't Bloempje gaat van 't steeltje op eenmaal breken

En valt neer op 't vleezig bladrozet.