Sonnetten

[p. 37]

Campanula.

Klokketoren, lui 't gebloemt der velden

Tot de heilge meidagviering saam:

Zilvertonen op der winden aâm,

Wil aan berk en beuk de tijding melden,

Dat aan de eiketak de knoppen zwelden

En de bloem weer prijkt aan brem en braam:

Dat de meidoorn uitloopt, zeer voornaam,

Hoe de takken 't bloesempje ook beknelden.

Tooi der dorre vaderlandsche zanden!

Voor mijn hart waart gij de vriendenlach

Als ik soms, in verre en vreemde landen,

U, als thuis, in schoonheid prijken zag:

En zoo vlocht ge met uw bloemenbanden

Mijn herinnering saam van dag tot dag.