Sonnetten

[p. 13]

Μηνιν αειδε!

Blanke beenen onder blauwe broeken

Scheemren tusschen koetsjes wijd en zijd;

In de stoelen, ordloos saamgereid,

Natte haren boven witte doeken.

Stille dames, boven stille boeken,

Spieden lang reeds met opmerkzaamheid;

Want een bader is zijn nommer kwijt

En, half radeloos van angst, aan 't zoeken.

Heel de republiek van wilde bijen

Gonst verstoord hem uit de korven aan:

Booze hommels houden op met breien,

Zouden hem van 't strand wel willen slaan;

Maar een kind uit 't volk heeft medelijden,

Wijst de plek hem waar zijn koets moet staan.