Sonnetten

[p. 11]

Geniale berusting.

't Is geen kunst een drijvend stokjen halen

Uit een groene kroosvaart achter 't huis;

Maar een toer in 't wilde golfgebruisch

Naar een steen te duiken... honderd malen.

Eerst een boog en dan... een plotseling dalen...

Plomp, de hond den steen na met gedruisch: -

Zie, hij torscht het opgelegde kruis

En vervult zijn plichten zonder dralen.

Eindelijk oud voelt jicht hij in de pooten

En de vroeger scherpe tanden bot;

Hoort niet meer, wanneer er wordt gefloten,

En vertoeft bij voorkeur in zijn kot:

Steen des aanstoots voor geringen, grooten,

Schikt hij met berusting zich in 't lot.