Sonnetten

[p. 8]

Hekatombe.

Honderd beelden, die weer nieuwe wekken,

Zie ik dartlen in mijn dichtensluim!

Honderd schepen dansen, pluim bij pluim,

Ver ter kim als nauw bespeurbre vlekken.

Honderd meeuwen zie ik daaglijks trekken!

Honderd wolken door het blauwe ruim;

Honderd golven rollen uit tot schuim;

Honderd droplen, sijplen, vallen, lekken...

Zeg, waar is dat alles wel gebleven?

Grijpt u niet een kille huivering aan?

Meest in storm, al zijn er honderd reven,

Scheurt de fok en fladdert weg 't bezaan.

Ach, aan land, op zee - 't is sidderen, beven...

Wist ik slechts waarheen wij zelven gaan!