11. De gelijkenis van den verlorenen zoon in den tongval van
de stad Frederikstad a/d Eider.
Medegedeeld door den heer J.A.M. Mensinga, predikant te
Frederikstad a/d Eider. October 1870. (In hoogduitsche
spelling.)
11. Een minsch har twee söhns.
12. Unn de jüngste unner se sprook to de fadder: fadder! gief
mi de deel von de güder, de mi hört. Unn he deelde se dat gud.
13. Unn ne lann darna sammelde de jüngste söhn allens to
hoop unn trock wiid över land unn dar bracht he siin gud dör mit
prassen.
14. Dar he nu all dat sinige vertährd har, kam en grote
düre tiid dör dit ganze land, unn he fünn an to darwen.
l5. Unn he gönn hen unn verhüürde sick an en
börger von dit land, de schickt em up siin acker de swiin to
hüen.
16 Unn he begeerde siin buk to föll'n mit drank, wat de swiin
fräten, unn nüms gäf se em.
17. Do slog he in sick unn sprook: wie vöhl daglöhners
het miin fadder, de brod de föl hem unn ik verdarw' in hunger.
18. Ick will mi upmaken unn to miin fadder gahn, unn to em segg'n:
fadder! ik hew sündigt in 'ne himmel unn för di.
19. Unn ick bin förtan ne meer weert dat ick diin söhn
heet', maak mi to een von diin daglöhners.
20. Unn he maakde sick up unn kam to siin fadder. Da he awer noch
feern von 't huus weer, seeg siin fadder em, unn jammerde em, leep unn feel em
um siin hals unn küsde em.
21. De söhn awer sprook to em: fadder! ik hew sündigt in
'ne himmel unn för di; ik bin nu ne meer weert dat ik diin söhn
heet.
22. Awer de fadder sprook to sine knechde: bringt dat beste kleed
herför, unn doot et em an unn gäwd em en fingerring an siin hand unn
schoh' an siin föt'.
Auteursrechtvrij