4. De gelijkenis van den verlorenen zoon in den tongval van
Putbus op het eiland Rügen.
Medegedeeld door den heer Dr. Sorof, Gymnasial-Director te
Putbus op Rügen. November 1870. (In hoogduitsche
spelling.)
11. En minsch härr twe söhns.
12. Un de jüngste unne enn sär to sin'n vadder: vadder!
giff mi dat dehl von de göder, dat mi tohürt. Un he dehlt enn dat
good.
13. Un nich lang noaher sammelt de jüngste söhn alles to
soam un toog wiet öwer land; un doar bröcht he sien good dorch mit
fräten un supen.
14. As he nu all dat sinige vertehrt härr, kem ene gewaltig
düre tied öwer dat sülwige ganze land, un he füng an to
hungern.
15. Un he güng henn un hängt sick an enen börger
von dat sülwigte land, de schickt em up sinen acker de sögen to
höden.
16. Un he härr giern sinen buuk füllt mit den drank, den
de sögen fräten, öwer keener gaff se em.
17. Doar schlog he in sick un särr; woväll
daglöhners hätt min vadder nich de brod mihr as to väl
häbben, un ick kaom in hunger um.
18. Ick will mi upmoaken un to minen vadder goahn, un to em
seggen: vadder! ick häb sündigt in 'n himmel un vör di.
19. Un ick bünn nu nich mihr wierth dat ick din söhn
heten do, moak mi to enen von dine daglöhners.
20. Un he moakt sick up un kähm to sinen vadder. As he
öwer noch wiet aff wier, seeg sin vadder em un he jammert' em; he leep un
fehl em üm sinen hals un küsst' em.
21. De söhn öwer särr to em: vadder! ick häb
sündigt in 'n himmel un vör di; ik bünn nu nich mihr wierth dat
ick din söhn heten do.
Auteursrechtvrij