Kerst met de dieren in het Zanderijbos

[p. 28]

Hoofdstuk 7:
De list van Sara de Uil.

Eén voor één gaan de dieren naar Ogri Tigri George toe, om met hem te praten. Eerst gaan de herten en de boskonijnen, maar die rennen gauw weg, want Tigri George wil hun klappen. Daarna gaan de mieren en de muizen, maar die wil hij dood maken.

De papegaaien, de slangen, de kolibries, de luiaard, zelfs de apen, die apekuren maken om hem te laten lachen, stuurt hij brullend terug. Ogri Tigri George is zo onbeschoft, hij draait zich om en gaat gewoon doorslapen. Ze zijn doodsbang.

Op een geven moment weet niemand meer wat te doen.

Dan zegt Sara de uil: ‘We zullen proberen om hem met een list hier naartoe te krijgen. Hij denkt zeker, dat hij de sterkste en de slimste is in het bos. Wel, hij krijgt een les die hij nooit meer zal vergeten!’

En Sara bedenkt een list, een goede, want ze loopt rond met een glimlach, als ze eraan denkt.

Iedereen is intussen zo druk bezig met het organiseren van het kerstfeest. Niemand denkt op een gegeven moment meer aan OgriTigri. Alleen Sara lacht in zichzelf, want ze heeft al gebeden en de Here om kracht gevraagd, dat haar plan zal lukken. Steeds vragen de nieuwsgierige dieren wat haar list is, maar Sara zegt niets. Ze houdt de dieren nog in de spanning...

Het is een dag voor kerst...

De apen maken lekkere hapjes samen met de kippen en de konijnen. De kolibrie en haar vrienden vliegen naar alle mooie bloemen en planten. Ze vragen hun om voor die twee kerstdagen extra te bloeien.

De mieren, de spinnen en alle andere insecten maken het bos schoon. Ze versieren de bomen en de struiken met bloesems van de bloemen. Vooral de bloesems van de pommerak bomen zijn lekker rose en paars. Het is allemaal prachtig om te zien.

[p. 29]

De bananenschillen, de sinaasappel- en citroenschillen worden opgehangen. Ze geven ook een lekkere, frisse geur. De lianen van de bomen worden door de vliegen, bijen en de vogels gekleurd met rode en witte stippen. Ze worden ook als slingers opgehangen. De sprinkhanen en de torren brengen bladeren om andere slingers te maken.

De Kankantrie boom zorgt voor de schaduw. De glimwormpjes zorgen voor het licht. Intussen hebben de monki-monki's en de baboen-apen een podium gemaakt van vijf omgevallen boomstammen. Daarop zijn ze bezig te oefenen.

Aan de andere kant van het podium oefenen de papegaaien hun mooie dansjes. En de apen... ben je niet moe om hun naam te horen? Die doen een gekke dans. Je valt achterover van het lachen.

De muisjes en de ratjes oefenen samen met de bijen en de mieren het kerstliedje, dat ze zelf hebben gemaakt. Het is gewoon een lust om te zien hoe de omgeving van de grote Kankantrie is versierd. Alles is gewoon goed georganiseerd. De leden van de controlecommissie lopen langs met hun checklist.

Ze kijken waar het nodig is om te helpen. Op hun lijst gaan ze na of ze iets zijn vergeten. Maar tot nu toe is alles goed georganiseerd. En toch, is er nog een probleem. Ogri Tigri is niet eens komen helpen. Commissaris Kobi Kaaiman wil dat een ieder op het kerstfeest moet zijn. Alleen weigert Ogri Tigri George te komen. Morgen is het eerste kerstdag.

De commissieleden gaan naar Sara de uil. Zij zeggen:

‘Mevrouw de uil, wij zijn klaar met ons werk. Een ieder heeft het werk heel goed gedaan. Alleen Tigri George is niet komen opdagen. Zo te zien, is hij echt niet van plan op het feest te komen. Wat doen wij met hem?’

Mevrouw de uil zegt: ‘Geduld commissieleden, gaan jullie nu alle dieren voor mij roepen om te komen luisteren naar de list.’

Dan vertelt Sara de uil haar plan:

Sara vraagt aan enkele dieren om zich helemaal in het zwart

[p. 30]

[p. 31]

te verkleden, net als een soort monster. Ze moeten ook griezelige maskers opzetten. Zij zal zelf ook verkleed zijn als een zogenaamde duivel. De andere dieren die willen meedoen aan dit plan, moeten wit aan trekken.

Verder zegt ze: ‘Dan gaan we stilletjes naar Ogri Tigri zijn huis en maken alleen maar enge geluiden. Ik praat over het kerstfeest. Ik zeg tegen hem, dat wie er niet bij is, uit het Zanderijbos wordt weggejaagd. In het Zanderijbos leven we vredig en lief met elkaar. Niemand houdt een ander in vijandschap. We zijn een grote familie. Al ben je soms stout Ogri Tigri, jij hoort erbij. Goed, we gaan ons nu vermommen. Dan gaan we naar hem toe.’