Kerst met de dieren in het Zanderijbos

[p. 23]

Hoofdstuk 6
De kerstvergadering.

De dag van de vergadering is aangebroken. Iedereen is aanwezig, behalve Ogri Tigri George. Het is heel druk. Sara heeft zo een drukte niet verwacht. Alle ouders zijn met hun kleintjes gekomen, zelfs de baby diertjes zijn er ook. Het is een gelach en gegiechel natuurlijk. Allerlei dierengeluiden klinken door elkaar. Precies op tijd begint Sara de uil met de kerstvergadering.

Ze slaat met haar uilenhamer op een plankje.

‘Orde, schreeuwt ze, ‘orde onder de boom!’

Langzaam maar zeker wordt het stil. ‘Mooi zo, dank u wel. Nu kunnen we beginnen.’ Ze zet haar uilenbril op de neus en kijkt boven de bril naar alle dieren. Het zijn er meer dan tweehonderd. Heel officieel zegt Sara de uil: ‘Goeden middag brada nanga sisa's, mama's, papa's en baby's, bomen en planten, vruchten en bloemen en vissen in de kreek. Ik open deze belangrijke vergadering en ik heet jullie allen van harte welkom. Het is goed om jullie met zovelen na lange tijd weer bijelkaar te zien. Om geen tijd te verliezen, gaan wij direct door met het volgende agendapunt: Mededelingen.

Mevrouw Primpie kunt u de mededelingen doen?’

‘Zeker mevrouw Sara de uil,’ zegt Primpie.

Zij vervolgt: ‘Dieren, bosgenoten, brada nanga sisa's, alle babydieren, bloemen, bomen en vruchten en vissen in de kreek, jullie aandacht voor het volgende.

Ten eerste: Kunnen jullie je cel uit maken of op tril zetten?

Ten tweede: We krijgen hoog bezoek van de Commissaris Kobi Kaaiman en zijn gezin met 5 kinderen. Jullie weten, dat hij elk jaar komt kijken hoe wij ons gedragen in het Zanderijbos.

En als er vrede en liefde heerst. Vorigjaar kon hij vanwege drukke werkzaamheden niet komen. Dit jaar komt hij zeker wel. Als laatste wil ik zeggen, dat jullie na de vergadering hier aan mijn linkerkant een drankje en een hapje kunnen pakken.

[p. 24]

Dank u voor het willen luisteren. Ik geef het woord terug aan mevrouw Sara de uil.’

Er klinkt een applaus. De kleine dieren die nog nooit een vergadering hebben bijgewoond, dansen en gillen van pret.

Mevrouw Sara de uil moet hard met haar hamer slaan.

Als het weer stil is, gaat ze verder. Zij zegt: ‘Beste bosgenoten. We zijn vandaag hier om te praten over het kerstfeest.

Jullie hebben het allemaal gelezen in de uitnodigingsbrief of gehoord van Primpie de postbode. Ik was het he-le-maal vergeten, dat het zo gauw weer kerstfeest is. Het is maar goed om regelmatig op de boskalender te kijken. We moeten eerst weten wat we willen doen en wat wij aan de Hoge Commissaris Kobi en zijn gezin zullen aanbieden.

Er moeten taken worden verdeeld, dus wie wat gaat doen en wanneer? Ik noem een paar voorbeelden: wie de kerkdienst moet houden en uit de bosbijbel leest; wie collecte gaat ophalen, wie koek maakt; wie stroop kookt; wie de gasten bedient; wie een toneel zal doen; wie een dansje doet; wie gaat rappen. Jullie zien het, er is heel veel werk te doen. Er moeten dan ook dieren zijn om te controleren of het werk goed gedaan wordt.’ Sara kijkt rond en zegt verder: ‘Daarom zal ik vijf dieren aanwijzen om in de controle-commissie te zitten.

Deze vijf dieren zijn:

heer Cornelis de Aap,

mevrouw Marcia het Hert,

mevrouw Tonka de Papegaai,

heer Loewi de Luiaard en

mevrouw Primpie de Kolibrie.’

Sara roept deze vijf dieren naar voren en zegt: ‘Jullie moeten ervoor zorgen, dat alles en dan ook alles in de werkgroepen goed gaat. Jullie moeten je verspreiden en gaan kijken wanneer deze groepen bezig zijn te oefenen. Als ze bakken, koken of versieren. Jullie moeten hun bijstaan en ze advies geven.

Is een ieder het eens met deze 5 leden van de controle commissie?’

[p. 25]

Niemand heeft bezwaar tegen deze 5 commissie leden.

Ze krijgen een spontaan applaus. Sara de uil wil net verder gaan of ze hoort ‘pip- pieieieiieip, pieieieip’. Alle dieren kijken in de richting waar het geluid vandaan komt. Een van de monki- monki apen is bezig te spelen met de cel van zijn vader. Sara vraagt nogmaals aan alle dieren om hun cel uit te schakelen. ‘Ik ga verder’, zegt Sara. ‘Allereerst benoem ik de werkgroep voor de versiering. Daarin zitten de bijen, de papegaaien, de vlinders en de vogels. Bloemen, bomen en vruchten kunnen jullie extra bloeien voor kerst? En kolibries en de vogeltjes, kunnen jullie alle bloemen tot kerst met rust te laten?’

Sara kijkt de kring rond en vraagt: ‘Zijn er geen opmerkingen? Dus jullie zijn het eens met deze voostellen?’ Er is wel iemand met een opmerking. ‘De versiering is mooi, maar ik heb nog niets over het eten gehoord,’ sist de makka slang.

Sara antwoordt: ‘Ik ben het eten ook niet vergeten, hoor.

In de werkgroep voeding zitten de volgende dieren:

de apen met hun lekkere bananenijsje en cake;

de konijnen met hun wortelpunch;

de kippen met hun wormen saté;

de mieren met hun... o, zo lekkere saus;

de bijen met hun honing en ijs met grassprietjes en

de hazen, pingo's en pakira's met hun cassave pap.’

‘Maar, mag ik even een vraag stellen,’ zegt een stemmetje uit het publiek. ‘Wie zorgt voor een heerlijke sfeer? De muziek?’ ‘Daar heb ik ook aan gedacht,’ zegt Sara de uil. ‘De baboen- en de kwatta apen zullen zorgen voor de drummuziek.’

Plotseling zijn er nog vragen uit de menigte ‘What a bout Ogri Tigri George? ‘O, ja wat doen we met hem?’ Iedereen begint door elkaar te praten. ‘U weet toch, dat Commissaris Kobi Kaaiman een ieder op het kerstfeest wil zien?’ zegt een brulaap luid.

‘Stilte, Stilte,’ schreeuwt Sara. ‘We kunnen niet allemaal tege-

[p. 26]

[p. 27]

lijk praten. Jullie hebben gelijk. Wie wil met Ogri Tigri gaan praten?’

Als niemand antwoord geeft, zegt Sara: ‘Oké, dan zal ik één voor één dieren sturen om met Ogri Tigri George te gaan praten. Want dit feest mag niet mislukken! Het moet een succes worden. Het is nu acht uur en ik sluit de vergadering.’