Kerst met de dieren in het Zanderijbos

[p. 20]

Hoofdstuk 5:
Ogri Tigri George, de boosdoener.

Nog één enveloppe zit in haar tasje. Primpie de kolibrie denkt en denkt. ‘Wie heb ik nog niet gegeven? Wie...?’ En ze denkt diep na.

Plotseling zegt ze: ‘O, nu heb ik het, ik weet het nu...

ai mi boi, hè, hé de Tigri George nog. Deze uitnodiging is voor Tigri George. Hij is de enige die nog niets gekregen heeft.’

Ze glimlacht heel even. Sara is zeker vergeten om de naam van George Tigri op deze enveloppe te typen. Sara en Tigri hebben meestal kleine ruzies, daarom noemt ze hem ‘Ogri’ Tigri George.

Primpie de kolibrie vliegt snel naar meneer Tigri toe. Ze ziet hem al vanuit een afstand lui in een boom liggen. ‘Klop-klop, hallo, hallo Tigri George, ik ben het, Primpie de kolibrie, mag ik je even storen?’

‘Jaja, kom maar door, wat is er?’ vraagt Tigri George met een bromstem.

‘Ik heb een uitnodiging voor jou van mevrouw Sara de uil. Ze nodigt alle dieren uit voor een belangrijke spoedvergadering. Alsjeblieft hier is jouw uitnodiging.’

‘Wacht even,’ zegt Tigri George met een zware stem. ‘In verband waarmee moet ik komen?’

‘In verband met het kerstfeest dat we elk jaar vieren toch,’ zegt Primpie ‘We moeten voorbereidingen treffen.’

‘Nee sorry, um ik heb um... um, belangrijkere dingen te doen, dus ik kan er niet bij zijn. Zeg dat maar aan mevrouw Sara de uil en neem de brief maar weer mee, hoor. Elk jaar wordt iedereen op kerst zo lief en zo heilig. En na kerst doet men weer onvriendelijk tegen elkaar. Bovendien heb je Jezus al gezien, dat je zo graag feest voor hem wil vieren?’ vraagt Tigri George oneerbiedig.

[p. 21]

Nu wordt het wel duidelijk waarom George ‘Ogri’ Tigri wordt genoemd in het bos. Hij doet altijd zo vervelend.

Sara wordt vaak boos op hem. Hij heeft haar een keer flink uitgescholden en haar gezegd dat ze een stommerik is.

Primpie wordt verschrikkelijk kwaad om de uitspraken van Ogri Tigri. Heftig zegt ze: ‘Hoe kan je dat zeggen! Weet jij dan niet, waarom Jezus voor ons aan het kruis is gestorven?’

Ze kan George Tigri bijna een klap geven. Ze kan zich niet voorstellen dat hij deze lelijke dingen zegt.

‘Kom op de vergadering,’ zegt Primpie, maar ze stopt met praten, want Ogri Tigri luistert niet meer. Hij keert zich om en doet als of hij slaapt.

Primpie de kolibrie gaat heel verdrietig naar huis. Ze heeft nog maar één uitnodigingsbrief in haar tasje. Ze is in gedachten verzonken. ‘Op welke manier kunnen we deze Ogri Tigri George veranderen en hem anders laten denken?’ vraagt ze zich af.

Ze weet het niet, echt niet. Op het moment dat ze thuis aankomt, belt ze Sara de uil meteen op. Sara begrijpt deze Tigri George niet.

Woedend zegt ze: ‘Wil hij ons schande geven in het bos? Wil hij de Hoge Commissaris Kobi laten zien, dat er geen eenheid en vrede is in het Zanderijbos? Wil hij dat Commissaris Kobi zegt, dat ik mijn werk niet goed doe. Wat denkt deze Ogri Tigri George van zichzelf? Wacht we zullen hem een mooie les leren. Zonder hem kunnen we eigenlijk wel de vergadering houden. We hebben geen boze gezichten nodig. En ook geen dieren die commentaar hebben op anderen, in plaats van mee te helpen. Op het kerstfeest zal hij komen Primpie, daar zal ik wel voor zorgen. Al moeten wij hem bij zijn haren erbij slepen,’ zegt de boze Sara.

Zo gezegd, zo gedaan!

Zo beginnen de dieren zich op de vergadering voor te bereiden. Ze zetten ook alles klaar om het kerstfeest met vrede en veel liefde te vieren.

[p. 22]