Kerst met de dieren in het Zanderijbos

[p. 17]

Hoofdstuk 4.
Eén brief blijft over.

De volgende ochtend is Primpie de kolibrie vroeg op. Ze neemt een frisbad, eet een broodje gezond met kasjoe vruchten, drinkt een glaasje gezonde vruchtensap, neemt haar brieven en vertrekt. Primpie stopt als eerst bij de mieren. Ja hoor, ze geeft die ook een brief. Maar die brief is zo zwaar, dat de mieren vallen zodra ze die enveloppe vasthouden. Ze tillen de enveloppe weer op met hun honderden. Dat zijn ze gewend, want mieren zijn insecten die niet slapen.

Ze werken constant. Al lopend met de brief, zingen ze een zelfgemaakt kerstliedje: ‘Nu is het weer kerst een ieder is blij. Want Jezus kwam op aarde voor jou en mij. En kerstfeest vieren wij, want Jezus maakt onze vrij en blij...’

De bijen komen net voorbij en horen de mieren zingen.’ Wat is er met jullie aan de hand,’ vraagt Ram oudste bij?

‘Hebben jullie nog geen uitnodigingsbrief ontvangen van tante Sara de uil?’ vraagt Abraham de oudste mier.

‘Nee, waarom? Wat voor uitnodiging dan?’

Nog voordat Abraham een antwoord kan geven, zeggen alle mieren in een koor: ‘O, we zeggen jullie lekker niet!

Dan hoeven jullie niet te komen op het feest. Want jullie zijn toch gierig voor je honing. Buh, Duh buh du, ‘plagen vooral de kleinste mieren.

Plotseling horen ze: ‘Oké, stop met dat geplaag.’ Het is Primpie die praat. Ze geeft de brief aan Ram de oudste bij.

Opa Ram leest de brief voor. En van blijdschap vallen alle bijen en alle mieren weer op de grond. De bijen lachen, want na een hele tijd zullen ze weer hun lekker honing maken. En van vreugde beginnen de mieren en de bijen samen het zelfgemaakte kerstliedje te zingen:

‘Nu is het weer kerst. Een ieder is blij, want Jezus kwam op aarde voor jou en voor mij. En kerstfeest vieren wij, want Jezus maakt onze vrij en blij.’

[p. 18]

[p. 19]

Vrolijk en meezingend gaat Primpie naar de vlinders, de schilpadden, de powisies, de vliegen, de pakira's de pingo's en de kikkers. Bij de ratten en de muizen moet ze weer even wachten, want die zijn bezig met een rat en muis spelletje. Ze hebben een ‘oudjes dag’. Het leuke daarvan is, dat de jonge ratten en muizen zitten de kijken, hoe de oudere ratten en muizen slagbal spelen. Wat een pret. Primpie ziet dat de oude ratten die niet zo goed meer kunnen zien, de bal een aantal keren misslaan. Dat vinden de oudjes niet erg, het maakt de wedstrijd alleen maar spannender. Primpie geniet van dit alles, want ze zal toch nog een beetje moeten wachten. De brief moet ze aan de oudste Rat, opa Tjoen en de oudste muis, oma Nana geven. Die doen ook mee aan het spelletje. De wedstrijd is eindelijk afgelopen. Opa Tjoen en oma Nana kunnen nu de brief voorlezen. Alle ratten en muizen zijn blij met de uitnodiging.

En ze beginnen plannen te maken voor die dag.

De vissen, walapa, pataka, kwi-kwi, en de krobia die in de kreken wonen, krijgen een mondelinge uitnodiging. Want in de kreek zullen de uitnodigingsbrieven nat worden. Bovendien staat de Kankantrie vlakbij de kreek, waar de grote kerstvergadering gehouden zal worden. De konijnen zijn de laatste groep dieren die een uitnodigingsbrief krijgen. Toch is er nog één enveloppe over. Eén enveloppe zonder naam. ‘Rara, aan wie moet ik die dan afgeven?’ vraagt Primpie zich af. Primpie denkt diep na. ‘Heeft zij iemand of een groep dieren overgeslagen? Sara maakt zelden of nooit een fout. Ze heeft precies geteld en voor iedereen een uitnodiging getypt. Alle namen stonden op de enveloppen, maar deze heeft geen naam...’