Lusthof van Christelyke dank- en beedezangen

[p. 232]

De XLII^ste. psalm.

Op de gewoone Zangmaat: Als een hert gejaagt. o Heere enz.

I.

⁺ ALs een hert hygt naa de stroomen
Dorstende, soo hygt myn ziel,
Om verkwikking te bekoomen,
Na dat myne kragt verviel,
⁺ Schreeuwende tot haren Godt,
Wanneer schenkt Gy my dat lot,
Dat ik buiten smart en pynen,
Voor uw aanschyn zal verschynen.⁺

+ 1. Een onderwyzinge voor den Opper-Zangmeester, onder de Kinderen van Korah.

+ 2. Gelyk een hert schreeuwt na de waterstroomen: alzo schreeuwt myne ziele tot U, o Godt.

+ 3. Myne Ziele dorstet na Godt, na den levendigen Godt, wanneer zal ik ingaan, ende voor Godts aangezichte verschynen?

II.

⁺ Dag en nagt zyn my tot spyse,

Myne traanen en geklag,

Nu myn Vyand, bitzer wyse,

Vraagt, wat mynen Godt vermag.

't Harte smelt, als ik gedenk

Hoe ik met myn zielsgeschenk,

Lofgezangen en gebeden,
Op het Feest, tot Godt ging treeden.⁺

+ 4. Myne traanen zyn my tot spyse dag en nacht; om dat zy den gantschen dag tot my zeggen, Waar is uw Godt?

+ 5. Ik gedenk daar aan, en storte myne Ziele uit in my; om dat ik plag heenen te gaan onder de schaaren ende met hen zoetjens te treeden naar Godts Huis met eene stemme van Vreugdengezang, ende lof onder de Feesthoudende menigte.

[p. 233]

III.

O myn Ziel, wat buigt g' u needer,⁺

Waarom zyt gy zo ontrust?

Hoop op Godt in dit onweeder;

Want ik zal Hem, als myn lust,

Als myn eenig opperst goed,
Die my met zyn heil ontmoet,

t'Zynen tyd nog vrolyk looven,

Voor zyn hulp en gunst van boven.

+ 6. Wat buigt gy u needer, ô myne ziele, ende zyt onrustig in my? hoop op Godt, want ik zal hem noch looven, voor de verlossinge zynes aan gezichts.

IV.

Ik ben uwes, Heer, gedagtig,⁺

Want myn ziel nog in my buigt,

En kent uwe hulpe kragtig,

Die Gy hebt aan my betuigt,

Aan den stroomenden Jordaan,
En daar Hermons bergen staan,

Of in Mitsars Woestenyën,

Daar uw hand my wist te vryên.

PAUSE.

+ 7. O myn Godt, myne ziele buigt haar neder in my, daarom gedenke ik uwer uit het land der Jordaane, ende Hermonim, uit het kleen gebergte.

V.

Schoon al d' Afgrond met geklaater,⁺

By het vreesselyk gedruis

Van het grondelooze waater,

Tot malkaêr roept met gedruis;

Myn gebed zal, in myn pyn,
Tot den Godt myns levens zyn.

's Daags zal Hy my gunste toonen,

's Nagts zyn lofzang by my woonen.⁺

+ 8. d'Afgrond roept tot den afgrond, by het gedruis uwer watergooten; alle uws baaren ende uwe golven zyn over my heenen gegaan.

+ 9. (Maar) de HEERE zal des daags zyne goedertierenheid gebieden, ende des Nachts zal zyn lied by my zyn, het gebed tot den Godt myns leevens.

[p. 234]

VI.

⁺ Ik zal tot myn Rotssteen zeggen,

Heer, waarom vergeet Gy my?

Zal myn Vyand my neêr leggen

Door verdrukking? stae my by!

't Is een dootsteek in myn hart,
Al myn beenderen tot smart,

Als hy daagliks, trots verheeven,

Zegt, Waar is uw Godt gebleeven?⁺

+ 10. Ik zal zeggen tot Godt, myne Steenrotsze, waarom vergeet Gy my? waarom gae ik in het zwart, van weegen des Vyands onderdrukkinge?

+ 11. Met eene doodsteeke in myne beenderen hoonen my myne wederpartyders: als zy den gantschen dag tot my zeggen, waar is Uw Godt?

VII.

⁺ Wat, moogt gy, myn Ziel, u kwellen,

Waarom zyt gy dus ontrust?

In Hem moet g' uw hulpe stellen,

Schep in Hem alleen uw lust;

Hoop onwrikbaar op uw Godt,
Dien gy noch naar zyn gebodt,

Zult voor zyn verlossing pryzen,

En zyn Naame dank bewyzen.

+ 12. Wat buigt gy U neder, ô myne Ziele, ende wat zyt gy onrustig in my? Hoop op Godt, want ik zal Hem noch looven; Hy is de menigvuldige verlossinge mynes aangezichts ende myn Godt.