|
| |
| |
| |
De XXXIIste psalm.
Op de gewoone Zangwyze: Wel hem die zyn misdaad, enz.
I.
Wel zalig is de Mensch met regt bevonden,
Aan wien Godt niet toereekent zyne zonden,
Wiens misdaad door den Heyland word bedekt,
Wiens dierbaar bloed hem ter verzoening strekt.
Wel zalig hy, wiens ongeregtigheeden
Door Godt bedekt zyn, die opregt gaat treden,
En voor zyn Heer de zonden steeds bekent,
Ja 't hart naar Hem heeft zuiverlyk gewendt.
Een onderwyzinge Davids.
1 Welgelukzalig is hy wiens Overtreedinge vergeeven, wiens zonden bedekt is.
2 Welgelukzalig is de mensche dien de HEERE d'ongeregtigheid niet toe en reekent; ende in wiens geest geen bedrog en is.
| |
II.
Want toen ik zweeg en schortte myne klagten,
Scheen my myn vlees en beendren te versmagten,
Ik sloot myn mond, schoon ik myn misdryf zag
En niet beleed, in traanen, dag aan dag;
Toen was uw hand op my, O Heer, almagtig,
En drukte dag en nagt myn ziel zeer kragtig,
Myn levenssap, de vreugd van myn gemoed,
Verdord' als 't groen door zomerdroogte doet.
3. Doe ik zweeg wierden myne beenderen veroudert in myn brullen den gantschen dag.
4. Want uwe handt was dag en nachtzwaar op my, myn sap werdt my andert in zomerdroogte. Sela!
| |
| |
| |
III.
Maar als ik U myn' ongeregtigheeden,
Heb ongeveinst, en hartelyk, beleeden,
En spraak ik zal tot Godt in ootmoed gaan,
Vergaaft Gy al myn schendig' euveldaân,
Hierom zal U een yder Heylge smeeken,
Ter regter tyd, om hulp voor zyn gebreeken,
Zo dat een zee van ramp en ongeval,
Hoe zeer zy woed, hem niet verswelgen zal.
5. Myne zonde maakte ik U bekent ende myne ongerechtigheid bedekte ik niet: Ik zeide, Ik zal belydenîsse van myne overtredingen doen voor den HEERE;; ende Gy vergaaft de ongeregtigheid myner zonden. Sela!
6. Hierom zal U een yder heilige aanbidden in vindens tyd; ja in een overloop van groote waateren sullen zy hem niet aanraaken.
PAUSE.
| |
IV.
Gy zyt alleen myn toevlugt en vertrouwen,
Myn schuilplaats voor den angst en ziels benouwen,
Uw hand, die my behoed heeft en bevryd
Omringt my met lofzangen t'allertyd.
Ik zal u als een Leeraar onderwyzen,
En leeren langs wat weg men My zal pryzen.
Ik zal u nooit onthouden mynen raad,
Terwyl myn Oog uw gangen gade slaat.
7. Gy zyt my een verberginge; Gy behoedt my voor benaautheid, Gy omringt'my met vrolikke gezangen van bevreydingen. Sela!
8. Ik zal U onderwysen ende U leeren van den weg dien gy gaan sult, ik zal u raadgeeven, myne ooge zal op U zyn.
| |
| |
| |
V.
Weest niet gelyk een Paard of Ezel, Dieren
Die onvernuftig door hunn' driften zwieren,
Wier Muilen men met toomen breidlen moet,
En prikklen hen ter vordring van hun spoed;
Wie Godt niet vreest ontfangt ontelbre smarten,
Gelukkig zyn, daar tegen, al die harten
Die op den Heer vertrouwen in den nood,
Zyn Goedheid zal z' omringen in den dood.
9. Weest niet gelyk een Paerd, gelyk een Muil-Ezel die geen verstand heeft, welkers Muyl men breidelt met toom en gebit, op dat het tot U niet genake.
10. De Godloose heeft veele smerten; maar die op den HEERE vertrouwt dien zal de goedertierenheid omringen.
| |
VI.
Verheugt u in den Heere t'aller tyden,
Regtvaardigen, wilt zynen Naam belyden,
Zingt vrolyk, Juigt en looft Hem, in den geest,
Gy alle die Hem dient en hartlyk vreest.
13. Verblyd 't U in den HEERE ende verheugt U gy Regtveerdigen, ende zinget vrolik alle gy opregte van herten. |
|
Auteursrechtvrij