Lusthof van Christelyke dank- en beedezangen

[p. 153]

Zang om een vergenoegt Hart.

Hebreen XIII. vers 5. Uw wandel zy zonder geldgierigheid: en zyt vergenoegt met het tegenwoordige. Want hy heeft gezegt, Ik zal u niet begeeven, noch ik en zal u niet verlaaten.

Op de Wyze van Bell' Iris.

I.

ô Hoe vrolyk en gerust

Leeft hy die zich weet te voegen,
Met een hart vol zielsgenoegen

Naar Godts woord, zyn wensch en lust;

Die de Waereld en haar schatten,

Met een geestlyk oog beschouwt,

En naar waarde kan bevatten,

't Heil van die op Godt betrouwt!

II.

Want de waereld met haar goed,

Haare Minnaars die gerustheid,
Noch die vreedzaame meêwustheid,

Nimmer vrolyk smaken doet,

Wyl zy maar onzeekerheeden,

Ja een los vergangbaar goed,

Deelt, dat wel eens bly doet treeden,

Maar ook haast weer treuren doet.

[p. 154]

III.

Weg dan aaadsch' onzeekerheid,

Die my niet gerust doet leeven,
Noch kan waar genoegen geeven

Van zo meenig mensch beschreid;

Neen myn hart zoek beeter goed'ren,

Schatten die daar boven zyn,

En op aarde de gemoedren
Vergenoegt, ja troost in pyn.

IV.

Schenk my een vernoegt gemoed,

Hartekenner, uit genade,
't Zy in voorspoed of in schade,

Dat ondankbaarheid nooit voed,

Wyl hier alles, met uw kind'ren,

Door uw zorg, ten besten werkt,

Daar niets kan hun hoop vermindren,

Als Gy hen door zegen sterkt.