Lusthof van Christelyke dank- en beedezangen
(1715)–Daniël Willink–
Auteursrechtvrij
[pagina 134]
| |
Op de Wyze van de 10 Geboden des Heeren. Of Psalm 140.I.Ik zal myn Bondgodt hartlyk looven,
En danken voor al 't groote goed,
Waar meê myn Vader my, van boven,
Op aarde gunstiglyk ontmoet.
| |
II.Wat ben ik, Heer, dat Gy my heeden
Uw goedheid noch zo klaar betoont,
En zendt uw zegen hier beneeden,
Daar zo veel kwaad nog in my woont?
| |
III.Gy hebt de werken myner handen,
Goedgunstig, doen voorspoedig zyn,
Daar anderen in schaad' of schanden
Neêrzitten, of in droeve pyn.
| |
[pagina 135]
| |
IV.Ik dank U, Heer, voor uwen zegen,
Dien ik van uwe milde hand,
Uit enkle gunste, heb verkreegen,
Nu Gy van my de droefheid bant.
| |
V.'t Zyn koorden, Heer, van uwe liefde,
Door welke Gy my tot U trekt;
Ach dat uw Geest my 't harte griefde,
En ik tot Godtsvrugt wierd gewekt.
| |
VI.Dan zouden deeze Zegeningen
Met vrucht aan my, Heer, zyn besteed,
Als ik voortaan, voor alle dingen,
Uw Heilge Wet betrachtt' en deed.
| |
VII.Maak my recht dankbaar al myn leven,
En vergenoegt in mynen staat;
Want al wat Gy my hier zult geeven,
Komt uit uw goedheids overmaat.
| |
VIII.Het goed waar meê Gy my bejeegent,
Op deezen liefelyken dag,
Zo ryk en mild van U gezeegent,
Wekk' in my eerbied en ontzag.
| |
IX.Voeg by dit goede 't rein Geloove,
De Liefd' en eene vaste Hoop,
Dat my geen kwaad dien schat beroove,
Geduurende myn levensloop.
| |
[pagina 136]
| |
X.Laat my ook d'Armen bly ontmoeten,
En deelen van dien aardschen buit,
Om hunne traanen te verzoeten,
Waar meê men 't dankbaar hart ook uit.
| |
XI.Dat my uw goed niet opgeblaazen,
Nog trots, op deezen voorspoed, maakt,
Dit is het werk der aardsche dwaazen,
Het geen uw Woord afkeurt en wraakt.
| |
XII.En zo 't geluk zich eens mogt wenden,
Dat my de bange tegenspoed
Weer trof, zo doe in die elenden,
My denken aan uw voorig goed.
| |
XIII.Het gaa dan met all' aardsche zaaken,
Zo 't U gelieft, myn Godt en Heer,
Als ik my maar mag recht vermaaken,
In U, begeert myn ziel niet meer.
| |
XIV.Dan heb ik schats genoeg verkreegen,
Die my vertroost in allen nood,
Dan ben ik nimmermeer verleegen,
Zelfs in het midden van den dood.
|
|