Lusthof van Christelyke dank- en beedezangen

[p. 66]

Veldzang.

Psalm CIV. Vers 14. en 24. Hy doet het gras uitspruiten voor de beesten, ende het kruid tot dienst des menschen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

Hoe groot zyn uwe werken, ô Heere! Gy hebt ze alle met wysheid gemaakt, het aardryk is vol van uwe goederen.

Op de Maate van den 100, 131 en 142 Psalm. Of Jesus Fonteine van vermaak.

I.

Het oog, hoe ver het rondom weidt.

Langs 't graazig veld wyd uitgespreidt,

Vindt in al 't groen cieraad geen end,
Waar heen 't zich met opmerking wendt.

II.

Want hoe het meerder 't al beziet,
En met een keurig oog bespiedt,
Hoe meer het overdubb'le stof
Vind tot des Scheppers eer en lof.

III.

Ik zie geen groent' of kruiden staan,
Of elk wyst my een Godtheid aan,
En noopt my tot myn werk en pligt,
Daar yder spruit my leert en sticht.

IV.

Het minste bloempje praalt met gloed,
Wanneer 't zich cierlyk open doet,
En ryst op zyn' bescheiden tyd,
Of bloeit met ongekreukten vlyt;

[p. 67]

V.

Elk draagt met vrucht zyn eigen zaad,
En strooit het weêr in ryke maat,
Om op het nieuw, in tyd en stond,
Te ryzen uit den dorren grond.

VI.

Wat is 'er menig ledig mensch,
Met aards verstand voorzien naar wensch,
Die Godt de minste vrucht niet draagt,
Ja niemant als zich zelfs behaagt;

VII.

Daar 't stomme redelooze vee,
Hoe sterk en groot, zich mak en dwee,
Ten dienst van zynen Meester toont,
En 't voedsel door zyn' arbeid loont;

VIII.

Daar Os en Ezel kent de stem
Van zyn' bezitter, vaardig hem,
Met lust en kracht, ten dienst te staan,
En voor hem in 't gareel te gaan.

IX.

Het vlugge snelle pluimgediert,
'T geen in de lucht hier vrolyk zwiert,
Zingt, by den vroegen dageraad,
Des Scheppers Lof op zyne maat.

X.

Terwyl d'ondankbre mensch het veld
Betreedt, en nooit de goedheid meldt
Van Godt, die hem den adem geeft,
En duldt noch dat hy dierlyk leeft;

XI.

D'ondankbaarheid, een helsch gebroet,
Erkent nooit het verkreegen goed,
Maar kiest veel eer het slinksche padt,
In zorgeloosheid afgemat.

[p. 68]

XII.

O Godt! wiens hand het aardryk schiep,
Wanneer uw Stem het daad'lyk riep
Als of 't 'er was, en 't stont 'er voort,
Op uw Gebod en door uw Woord:

XIII.

Die dit roemrugtig tafereel,
Zoo ryk en vrugtbaar, schoon en eêl,
Met al zyn volheid hebt gewrocht,
En tot ons nut dus voortgebrocht.

XIV.

Wat zyn wy, dat Gy ons, zo goed,
Met uwe zegening ontmoet,
En dag op dag vernieuwt 't gelaat
Des velds, dat ons ten dienste staat;

XV.

Die ons ontelb're weldaên schenkt,
En uit een zee van goedheid drenkt:
Ja duldt noch dat de Zondaar leeft,
Aan wien Gy ook zyn voedsel geeft.

XVI.

Maak ons gelyk dit vruchtbaar veld,
Om vrucht te dragen recht gestelt:
Wisch onze zonden uit door 't bloet
Van Jesus, dat uw toorn verzoet;

XVII.

Berei ons door uw goeden Geest,
Dat wy U dienen onbevreest,
En uwe Scheps'len tot uw Eer
Gebruiken, Eeuwig Godt en Heer!