Lusthof van Christelyke dank- en beedezangen
(1715)–Daniël Willink–
Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
Toon: Bel Iris.I.Laat ons, uit een bly gemoed,
Godt den Opperheer hier boven
Met gezangen hartlyk loven,
Voor al 't zegenryke goed,
Van dit jaar, nu haast verlopen,
In gewenschte rust en Vreê,
Nu Hy ons, gelyk by hoopen,
Deelt zyn schepslen ryklyk meê.
| |
II.Nu de boomen, nu het veld,
Daar des Zomers veele vrugten,
Tot ons voedzel, met genugten,
Groeiden, zyn tot rust gestelt:
Van wiens overvloed de schuuren,
Door zyn zeegen, zyn vervult,
Daar de luyaart moet bezuuren
Zyn verloopen tyd en schuld.
| |
III.Nu de sneeuw zo blank en wit
Zich verspreidt langs dorre velden,
Met een reinheid, naauw te melden,
Daar z'op zwarte gronden zit;
Wasch, o Godt, ons van de zonden,
Door het bloed van uwen Zoon,
Dat wy rein als sneeuw bevonden
Worden voor uw zuivren troon.
| |
[pagina 65]
| |
IV.Laat de harten, die als ys
Zyn verhart, in traanen vloeyen
Van berouw. Ach doet hen spoeyen
Naar hun Heiland, U ten prys:
Eer de Winter zal genaaken
Van d'ontwyffelbaare dood,
Die de helsche straf doet smaaken,
En voert in den bangsten nood.
| |
V.O hoe zalig, en met recht,
Zyn, Heer, d'afgestorve vroomen,
Dien, gelyk de dorre boomen,
't Leven weêr is toegezegt:
Die Gy weer zult doen verryzen
Om, in onverderflykheid,
Uwen grooten Naam te pryzen
In den Hemei, hun bereidt!
| |
VI.Laat uw heiligenden Geest
lu myn hart een gloed ontsteeken,
Om de zonden en gebreeken,
Die my noch bestryden 't meest,
Door zyn kragt, geheel te dooden,
Dat myn yver brandend zy,
Om den ouden mensch ontvlooden,
U te leeven vroom en bly.
| |
VII.Want uw dienst, zo zoet en nut,
Elscht geen laauwheid, maar een yver,
Als de pen van eenen Schryver,
Nimmer in zyn vaart gestut,
Door een onvermoeid begeeren,
Om aan 't einde van de baan,
Met de prys, tot uwer eeren,
Als verwinnaar heen te gaan.
|
|