|
| |
| |
| |
Op den Lusthof der Christelyke Dank- en Beedezangen Van den Heere, Daniël Willink.
Een Lustboom, vol bekoorlyk ooft,
Zo schoon in d'Oostersche waranden
Geplant door 's Hemels eige handen,
Heeft Adam, ach! te vroeg berooft
Van 't Godtlyk beeldt. o Groote schennis!
Of schoon hier elk de schuld verbloemt,
Het gansche Menschdom legt gedoemt,
Door 't eeten van den Boom der Kennis.
O Paradys! korts waartge nog,
Voor 't eerste Paar een Hof vol weelde,
Waar in het niet dan vreugde teelde.
Maar ach! de Hofdraak, vol bedrog,
Beloerde uw staat met nydige oogen,
En heeft de vrouw te ligt verleit,
Waar door zy, al te laat! beschreit
't Vernis van d'opgedischte logen.
O Lusthof! 't welke uw Hovenier,
Met zyn Mannin beneemt het leeven.
Doch Willink 's yver voortgedreeven,
Ontstooken door een hemels vier,
| |
[pagina XLIII]
[p. XLIII] | |
Schenkt ons een Hof, vol goude bladen,
Besproeit met onuitwisbaare inkt.
't Is alles geestlyk wat 'er blinkt,
Hier kan men oog, en hart verzaaden.
Geen slangebeet zal in dees Hof,
Godts levend beeldt den doodtsleek geeven:
O neen! hier krygt de doodt het leeven,
En ryst verheerlykt uit het stof.
O Hof! de Deugdt bewaakt uw drempel:
De Godtsdienst knielt voor d'Opperheer
In uw geschoore laanen neêr;
Bouwt daar een geestelyken Tempel,
Waarinze met een schel geluit,
Een heil'ge Lofzang zendt naar boven,
Om Godt den Hemelvorst te looven,
En staat, als zyn geliefde Bruidt,
In 't heilig Feestgewaat te brallen.
Of treurtze om haare ellendigheit,
Om 't vleesch, dat vroomen zelf verleit,
En zevenmaal des daags doet vallen,
Dan steektze een smookend wierook aan
Op 't Altaar van Godts Eengebooren,
Die haar op boete en beê wil hooren,
En nimmer troostloos laaten staan.
Uw Hof besluit in zyne dreeven,
O Willink, een Genadenwel,
Waar door Godts geestlyk Israël,
Haar vuile sinet ziet afgewreeven.
O Hof! zoo schoon als imand vondt.
Zoo heerlyk als ooit oogen zagen:
Gy kunt den Wandelaar behaagen;
| |
| |
Want d'appels wasschen in den mondt.
Geen Draak zal hier met felle tanden,
Gelyk de Roomsche Nazo droomt,
Van 't Hesperidesche geboomt,
In d'Africaansche Hofwaranden,
By 't goudene ooft op schildwagt staan.
O Yd'le vond! wie zal gelooven,
Dat Herkules de vrugt durfd' rooven,
En 't wreede monster tegen gaan?
Uw Hof mag elk gerust in treden,
Daar leidt den Helhondt reedts geveldt,
O Willink, door een sterker Heldt,
Die, als een Leeuw met vlugge schreeden,
Den Hofdraak in het stof vertradt.
Wie zou deez' Dichter niet bedanken,
Terwyl Hy stigt met Hemelklanken
De Burgery van d'Amstelstadt?
De Christenwaereld wenscht t'ontfangen,
O Willink, zoo een stigtlyk werk,
Het welk de ziel voert boven 't zwerk
Met heil'ge Lof-en Bedezangen.
Uw Lusthof zal de bitze Nyt
Een breidel in de kiezen wringen;
Zy schroomt uw vaerzen te bespringen,
Terwylze eerbiedig zyn gewydt
Aan Godt, wien al zyne Eng'len looven
In 't Paradys, in 't Hof der hoven.
Bovencarspel den 23 October 1715.
|
|
Auteursrechtvrij