CCXLIV.
Edeldom.
1
Ick en mijn ouders al te gaer
Sijn edel over duisent jaer,
Eer Pluto naer Diana liep,
En Phoebus by de Musen sliep;
Eer lo als een koe verscheen,
Eer Daphne in een boom verdween,
Ja ons diploom lag in de kas
2
Eer Venus in Vulcanus bed
Hem 't hoofd vol horens had gezet:
Mijn ouders waren edelmans
Eer Lijs geraekte aen den dans.
Wy comen van dat groot geslacht
Van Sebol, die heeft voortgebracht
Cajotus, die by Lievots kint
| |
3
Pagadder, eer hy werd vermoord,
Bracht Cluyten uit vrouw Lamgat voort,
En Cluyten won Simpliciaen,
Daer Seppen sei: heer Vader aen.
De groote Seppen, sonder ergh,
Sliep by mevrouw van Calenberg,
Uit wie dat Sul, Loy, Cluts en Stijn,
En Moesel voortgekomen sijn.
4
Heer Moesel, van geslachte groot,
Trouwt Lijs, de dochter van Malloot,
Van wie dat groote Gielen quam,
Die Cithaens saet ter herte nam.
Uit grooten Gielen quam monpeer,
En deze won my uit mameer.
Dit sijn mijn ouders alle bey.
- Segt hontsvot nu, wie sijde gy?
[Dit hekellied nam W. over uit eenen bundel, dien hy niet noemt, doch welke waerschynlyk tot de XVIIe eeuw behoort. Alleen staet bl. 27 aengeteekend.] |
-
voetnoot1
-
Pagadder, Antwerpsch scheldwoord, doch waervan thans de ombestemdheid hetzelve byna onschuldig maekt. Het drukt omtrent de beteekenis uit van polichinel, Jan Klaes, een veranderlyk persoonaedje. Het is het spaensch pagador, betaelder. Willems sprak weleens over dit woord, en leidde deszelfs oorsprong volgenderwyze af: Namelyk wanneer de Spanjaerden van het Kasteel eetwaren binnen de stad kwamen koopen, zy eenen kerel uit de volksklasse medenamen, die de verhouding tusschen de spaensche en nederlandsche munten regelde, en dus te gelyk voor tolk en betaelder diende. Het volk, dat den Spanjaerd niet lyden kon en met den gehaten pagador om den laetsten duit keef, hechtte aen dien naem eene verachtelyke beteekenis.
|
Auteursrechtvrij