Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 424]
| |
1
Waertoe toch maekt uw mondeken reyn,
Mijn lief, zoo veel bedrijf?
En waertoe uwe handekens kleyn
Toch duymelen alzoo stijf
Op het albaster van mijn borst?
Zou het ook zijn, peys ik, van dorst?
2
Maer of 't daerom ook ware gedaen,
Gy weet wel dat een maegd,
Hoe rijp, hoe rond haer boezemkens staen,
Geen melk of spon en draegt.
Hoe kan ik geven dan een burst
Die nooit en wist van 's werelds lust?
3
Nu dan, o liefste mondeken rood,
Nu dan, o lipkens zoet,
En doet niet meer alzulk een nood,
Want 't is verloren moeit:
't Is al om niet wat dat gy rekt,
't Is al om niet wat dat gy trekt.
4
Doch neen, mijn lieveken, neen, kom aen,
Het was u maer geproefd,
Neen, mondeken kom, wil u verzaên,
Gy weet wat u behoeft.
Gy weet het wel hoe alles gaet,
Gy weet hoe 't met uw moeder staet.
5
Gy weet dat zy is vrouw en maegd,
Gy weet dat zy alleen
Voor u twee volle boezems draegt,
Gy weet dat anders geen,
O groote God van dezen Al,
Als kind u beter koestren zal.
[Door W. overgenomen uit de Goddelicke lof-sanghen tot vermaekinghe van alle gheestelicke liefhebbers, door Justus De Harduyn. Gendt 1620, lang in-8o, bl. 23. De wyze wordt opgegeven in den Blyden Requiem, Antw. 1631, bl. 136, en in Den geestelijcken Leeuwercker. Antw. 1645. bl. 101.] |
|
