Oude Vlaemsche liederen

[p. 395]

CLXXVI.
Meiplanting.

God Pan die zat in 't veld,
En teld'
Sijn schaepkens die daer weidden in het gras.
Sijn pijpen hy daer nam,
En klam
Op eenen berch daer 't seer genuchelijk was.
Int oog kreeg hy weldra
De schoone Silvia,
Die Corydon ontmoetende was.
Sy scheen zeer verstoord:
Hy leiddese voort
Door 't groene gras.

[p. 396]

2

 

Corydon sprak: ‘Komt rust

 

Met lust,

 

O soete Silvia, wat nevens my!’

 

Een sucht haer toen ontvloot

 

Zeer groot;

 

Nochtans haer ooghskens lonckten van ter zy.

 

Corydon sprack haer toe:

 

‘Mijn soete lief, wel hoe?

 

Ik ben niet verre, sucht gy om my.

 

Segt, herderinne

 

Quelt u de minne?

 

Komt klaegt my vry!’

- ‘Och neen, 't en is dat niet.
Maer ziet,
Mijn schaepkens sijn verstrooid al in het dal;
Een lammeken ick ghemis,
Ghewis
't Is voor mijn hertjen een groot ongheval.
Corydon, laet ons gaen!’
- ‘Neen liefste, hoort my aen!
Int boschken groen is gheen gheschal,
Niets dan het ghewoel
Van bladerkens koel,
Mijn lief, mijn al!

Maer ziet daer ginder veer
Eens weêr
De herders hebben een mei geplant,
Om met hun liefsten schoon
Ydoon
Te dansen minnelijk hand aen hand.
Ziet eens hoe vriendelijk soet
Elk nymph haer lief ontmoet,
Zy lonken al van minnebrand:
Ik lyde int herte
Zoo menighe smerte,
Maer blyve constant.

[p. 397]

5

 

Dees mei ick presenteer

 

Met eer

 

Aen u, princesse, die mijn herte wond.

 

Vrouw Venus, de godin

 

Der min,

 

Doet 't al verblijden in het rond;

 

Zie 't vogheltjen met lust

 

Hoe het sijn gaeyken kust.

 

O Silvia, uw trou my jont!

 

Och, maechdeken reyne,

 

Verlost my van pijne

 

Op desen stond!’

[Door W. in zyn liederen-boek neêrgeschreven, zonder vermelding der bron. Alleen staet aengeteekend dat de melodie, welke herinnert aen: De Mey die komt ons by seer by. (Zie Gedenkklank, bl. 282, Starter, Friesche Lusthof, bl. 184, Pegasus, 90), te vinden is in meergemeld handschrift van Anna Byns, en by Ysermans Triumphus Cupidinis, bl. 57.]