Oude Vlaemsche liederen

[p. 385]

CLXX.
De trouwe herder.

O uitmuntende godin,
Als Cyprina weerd verheven,
Schoon volmaekte herderin,
Die mijn ziele troost kunt gheven;
Uw gezicht
Dat verlicht
Ende sticht
Mijn jeugdig leven.

Jont my uwen rooden mont
Eens te kussen uit medoogen,
Want ghy hebt mijn hert deurwond
Met uw blixemstralende oogen.
Maget, och,
Wilt my toch
Geen bedroch,
Maer liefde toogen.

Ik en acht op geld noch goed,
Edeldom noch hooge staten;
Toont my maer een trouw ghemoet,
Ik en sal u nooit verlaten;

[p. 386]

 

Maer, tot spijt

 

Die 't benijdt,

 

Sijn altijdt

 

Tot uwer baten.

Denk toch niet dat ik met leed
U sou laten in het treuren,
Als my ooit van rijkdom breed
Mocht naer mijnen wensch ghebeuren.
't Schaepken teer
Sou veeleer
Met verseer
Het lam verscheuren.

[Uit de Poemata of Gedichten van Geeraerd Van den Brande, Antw. 1631. Dit lied werd gezongen op de wyze: ‘O fortuna wankelbaer,’ door W. gevonden in zyn handschrift van Anna Byns, het welk thans tot de Borgondsche bibliotheek behoort.]