Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 384]
| |
2
Ist soo nochtans dat hy my mint
En meynt van goeder herten,
Soo ist wel reden dat hy vint
Vernoeghingh in sijn smerte.
3
Vernoeghingh neen, vernoeghingh ja,
Vernoeghingh boven maten;
Maer als hy sijn vernoeghingh haê,
Dan mocht hy my verlaten.
4
De jongens clachten sijn maer schijn,
Gheveynst is al hun weenen;
Soo langh de meyskens weyg'rich sijn,
Soo langhe sy 't recht meenen.
5
Niet dat ik mijnen hier voor hou,
Die ick ghetrouw moet noemen;
Want hy is trouw, ick vind' hem trouw,
Sijn trouwe doet my roemen.
6
't Is minne dan die rust ons gheeft.
Is rust in lust gheleghen?
Die eenen trouwen vryer heeft
Die heeft sijn vreugd ghecreghen.
[Te vinden in Triumphus Cupidinis, door Ysermans, Antw. 1628, bl. 99. Dit lied, behoorende tot het herderspel Grisella, werd gezongen op de wyze: Wy willen niet meer na Berchem gaen.] |
|