Oude Vlaemsche liederen

[p. 363]

CLIV.
Vaerwel aen Antwerpen.

Adieu Antwerpen, ghenoechlick plein,
Van u so moet ick scheiden,
Ick laet daer in tliefste grein:
God wil mijn boel gheleiden.

Als ick uten lande varen moet,
Al binnen den eersten jare,
Hoe dick verwandelt mijn bloet,
Ic sterve een martelare.

Als ick vaer over die se,
Van rouwe so wil ick sterven,
Dat doet mijn jonc herte we,
Ick sal te male bederven.

Och venus vrouwe, voeret mijnen schilt,
Aen u roepe ick ghenade,
Helpt my, dat ick mijn boel ghewin,
Ende staet my nu te stade.

Dat jaer is lanc, mijn loon is cranc,
Mijn hope heb ick verloren;
Had ick mijn boel bijder hant,
Gheen goet core ick daer voren.

Och lacen, zy en acht niet meer op my,
Des lijdt mijn herte rouwe;
Sy heeft een ander liever dan my,
Sy en was my noit ghetrouwe.

Die dit liedeken heeft ghedicht,
Hy hevet wel ghesonghen
Ter eeren van sijn soete lief,
God schein¹ der nijders tonghen!

[Jan Roulans' Liedekens-boeck, Antw. 1544.]

1 Schein, schende.