CXLIX.
Nieuwjaerslied.
1
Duecht, iuecht, vruecht ende een salich iaer
Wensch ic u, mijn liefste vyolette,
Wien ic mi eyghen voort een paer,
Levende oft doot, eeuwelic besette:
Bloeme, daer ic met allen sinnen op lette,
Ic hope ten sal u niet berouwen.
Macht wesen, ic wensche na den banckette
Te liggen in uw armkens zonder mouwen.
2
Lasen al vallic dus onbedect,
Lief, en neems in gheender onweerde,
Het doet natuere die mi verwect
Nacht ende dach, schoon suver gheerde.
Twaer cleen ghescil dat u mijns deerde!
Schoon lief, wilt doch mijn ionste betrouwen.
Mi en roecte niet wat icker om verteerde,
Te liggen in armkens sonder mouwen.
3
Nochtans bid ic u schoon roder mont,
Laet mi doch wesen van u bemint,
So blivic eeuwich van herten ghesont.
God wil ons ghesparen tot dier stont
Dat wi malcander in liefde vaste houwen,
Ende dat wi vinden den soeten vont,
Te liggen in armkens sonder mouwen.
Uit myn handschrift Refereynen, bl. 193. Ook gedrukt in de verzameling Gheprent Tantwerpen op die Lombaerde veste bi mi Jan van Doesborch, omtrent het jaer 1500, waervan een exemplaer bestaet in de universiteits bibliotheek te Gent. W.
Auteursrechtvrij