Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 351]
| |
2
En es dier
Soe onghehier,
No quader venijn,
Dan wroeghers tonghen
Onbedwonghen,
Daer minners sijn.
3
Dat vrouwen seghet
Daer ane leghet
Luttel cracht,
Dat si segghen heden
Es somwile leden
Eer middernacht.
4
Mi soe en twifelt niet,
Si en moeten verdriet
Dicke doghen,
Die minnen
Dat si ghewinnen
Niet en moghen.
5
Mi es ontoghen
Ende ontvloghen
Dat herte mijn.
En sijt niet erre,
En es niet verre,
Lief minnekijn.
6
Van minnen te quelene,
Ende dat te helene
Die men mint,
Dats ene pine
Daer alle medesine
Af verblint.
7
En es gheen wonder
Al comt hi tonder
Ende wert vertert,
Die sere mint
Ende niet ghewint
Dat hi beghert.
| |
[pagina 352]
| |
8
Der minnen leven
En was noit ghegheven
Bi scoenheden,
Maer bi ghelucke
Gheeft si haer stucken,
Ende doet noch heden.
9
Scone wijfs te pliene,
Ende die tanesiene
Te nauwe ende tsere,
Dat es een lost,
Die dicke cost
Den man sijn eere.
10
Meneghe vrouwe
Drijft groten rouwe
Alsi doet quaet,
Dat si te doene
Daerna wert coene,
Mids quaden raet.
11
Dicwile vindt
Die loeslec mint
Weth ende raet,
Daer hi mede
Behout den vrede:
Dat es hem quaet.
12
Meneghe heeft lijf
Ende ziele om wijf
Ghewaghet beide,
Dat hi te voren
Nochtan verloren
Hem selven seide.
13
Die raet die vint:
Ene vrouw die mint
In corten stonden,
Eer si verliest
Dat si verkiest,
Daers na gheen gronden.
| |
[pagina 353]
| |
14
En es wijsheit
Boven tscalcheit
Eens wijfs die mint;
Noch gheen man,
Hoe vele hi can,
Sine machten blint.
15
Die lief ende leet
Van minne weet
Ende hevet ontfaên,
Die mach kinnen
Die cracht van minnen
Ende leren gaen.
16
En bleef noit herte
Langhe in smerte
Die trouwe minde,
Sine bleef vertroest
Ende oec verloest
Van gode int inde.
17
Een vrouwe die hulpen
Wilt ende stulpen
Eens mans rouwe,
Die en sal niet scheden
Hi en es te vreden
Van hem: dats trouwe.
18
Ghelijc dat trect
Nature die wect,
Ende minne die bint,
Daer saen die herte
Met comt in smerte
Als hi dit kint.
19
Dicke es coene
Die dinc te doene;
Die ghene die mint
Die hi spade
Sprake ocht dade,
En mindi twint.
| |
[pagina 354]
| |
20
Die anxt der doet
Die es soe groet,
Datti verwint
Al ongheval
Ende minne ende al,
Als hi beghint.
[Ook op een los blaedje afgeschreven, zonder vermelding der bron.] |
|