Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 344]
| |
Ic ben een valschs verrader bloet;
Dies moetic doghen vernoy ende pine.
Ic saelt besterven metter doet.
Ay lacen, die scouden die sijn mine.
2
O Venus, valsche verradinne,
Dese claghe doe ic over mi!
Ghi sout bewaren gherechte minne,
Ende ghi ontrofse, o wach, o wi!
Ghi laet dese valsche sijn soe vri
Dat si verdriven die minne fine;
Des seggic uwen heerscape fi!
Ay lacen, die scouden die sijn mine.
3
Met miere valscheit hebbie verloren
Die ghene die was mijn toeverlaet:
Dat salic metter doot becoren.
Ay, mi behoeft wel goeden raet!
Mijn doghen es groet ende mijn mesbaer,
Daer mi langhe in staet te sine.
Ic hebbe verloren raet ende daet.
Ay lacen, die scouden die sijn mine.
4
Ic vant trouwe daer icse sochte;
Die hebbic al te male verloren:
Ic was dierste diese verwrochte;
Dies moetic draghen al den toren;
Want ic weet oec wel, te voren
Die mijn liefken plach te sine,
Si heeft enen andren nu vercoren.
Ay lacen, die scouden die sijn mine.
5
O Venus, quade valsche vrouwe,
Waeromme en nemdi van mi niet wrake?
Ende ic selve met groten rouwe
Der valscheit lide doer mine kakenGa naar voetnoot1.
Men soude mi die doot doen smaken,
Braden, sieden met venine,
Ic hebbe verdient wel alder saken.
Ay lacen, die scouden die sijn mine.
| |
[pagina 345]
| |
6
Och God here, of ic sochte
Ane hare hovesche ghenade?
Walichte si haer mijns ontfermen mochte.
Ontfermen? en soudse: het ware te spade.
En ware nochtan, met goeden rade
Mochsi mi troesten stillekine:
Sijn soudeGa naar voetnoot1! si es dies niet en dade.
Ay lacen, de scouden die sijn mine.
7
Ende of ic troest sochte an hare,
Ende sijt ontseide, wat lagher an?
Ic sal haer claghen mijn mesbare.
In sal; ic sal; in sal nochtan!
Ic ware een verloren man,
Ghelijc den snee in sonnescine.
Hope ende troest dies benic van.
Ay lacen, die scouden die sijn mine.
8
Latict nochtan, sekerlike
Ic saelt besterven vroech ende spade;
Nochtan, bi gode van hemelrike,
Om al die werelt ics niet en dade.
Sonder hope, troest ende ghenade
Duchtic soe steet mi langhe te sine.
Nu soe moet mi God beraden;
Want die scouden die sijn mine.
9
Ay God, ontfaet die ziele mijn
Als ic sterve die bitter doet!
Mochtic noch eens mijn minnekijn
Sien, met minen oghen, in vrouden groet;
Soe waric een die blijste man
Die nu levet in eertrike,
Ende die van moeder nieGa naar voetnoot2 lijf ghewan.
God here, ontfaet mine ziele in u rike!
[Dit lied is door Willems op een los blaedje afgeschreven; het behoort gewis tot de dertiende eeuw.] |