Oude Vlaemsche liederen

CXLIII.
Hartverheffing.

Wech op! wech op! dat her - te mijn, dat heeft getruert soe

lan-gen tijt. Wi wil - len fris end' vro - lic sijn; soe es mijns trueren

al - - les quijt. Ons comt noch hudn een sa - lich dach: vaer

heen mijn on-ghe - - luc-ke! En - de al dat mi be - - swaren mach Dat

set - tic ach-ter rug - ghe.

Wat sou mi al der we-relt goet, en soudic daer van geen

vroude haen? Dat mi be-swa-ren mach den moet, dat wil ic al - tijt

va - ren laen.

Wech op! wech op! dat herte mijn,
Dat heeft getruert soe langen tijt.
Wi willen fris ende vrolic sijn;
Soe es mijns trueren alles quijt.

[p. 342]

 

Ons comt noch huden¹ een salich dach:

 

Vaer henen mijn ongelucke!

 

Ende al dat mi beswaren mach,

 

Dat settic achter rugghe.

 

Wat soude mi alder werelt goet,

 

Soudic daervan gheen vroude haen?

 

Dat mi beswaren mach den moet,

 

Dat willic altijd varen laen.

Ic ha gedacht: het si alsoe:
Wien alles leet ter herten geet,
Die mach wel selden wesen vroe²;
Sijn herte wenich vrouden heet³.
Dat sprac een rein drut⁴ salech wijf:
Ic soude mijn trueren laten;
In goeden moet hout al dijn lijf,
Gaet vroudelic op der straten!

Wat soude mi, enz.

Als ic van haer gesceiden was,
Had si das haer besonnen.
Och laet nu weder horen das,
Ocht gijt mi woude gheonnen
Dat ic di soude wesen gheil,
Dat waer mi wel ter hertsen:
Ghesciede mi soe groeten heil
Ic soude vroudelic scertsen.

Wat soude mi, enz.

[Dit lied schreef Willems uit een handschrift der XIV^e-XV^e eeuw over, en gaf het met N^rs 58 en 135 bereids uit in zyne Mengelingen, bl. 300 en volgende. Daer hy aen deszelfs hoofd muzykstippen vond, ondernam hy de moeijelyke taek de oude voys in tegenwoordige muzykmaet over te brengen. De vrienden van den verstandigen verdediger der Vlaemsche zaek, weten hoe aendoenlyk hy dit lied wist te zingen. Intusschen een beroemd toonzetter, de heer De Coussemaker, te Hazebroek, van wien de geleerde

1 Huden, huiden, heden, en verkort huîn, heên, gelyk men 't zong. W.

2 Vroe, vrolyk. W.

3 Vrouden heet, vreugden heeft. W.

4 Drut, druut, droet, geliefd, bemind.

[p. 343]

wereld, een doorwrocht werk over Hucbald bezit, en die met Willems eene allermerkwaerdigste briefwisseling hield, waerover ik in de voorrede een woord zal te zeggen hebben, deelt niet volkomen in 't gevoelen van wylen mynen geleerden vriend. In eene latere briefwisseling met my, verklaerde de heer De Coussemaker zich tegen de points-d'orgue (verg. Mengelingen, bl. 290), en stelde hy voor, het lied over te brengen in de maet van 6/8, op de volgende wyze:

Wech op! wech op! dat her-te mijn, dat heeft getruert soe

lan-gen tijt. Wi wil-len fris end' vro - lic sijn; soe es mijns trueren
al - les quijt. Ons comt noch hudn een sa - lich dach: vaer heen mijn on-ghe-
luc - ke! En - de al dat mi be -- swaren mach Dat set - tic ach - ter
rug-ghe.

Wat sou mi al der we-relt goet en soudic daervan geen

vroude haen Dat mi be-swa-ren mach den moet, dat wil ic al - tijt
va - ren laên.

Intusschen werd dit lied gezongen op de wyze: Het viel op sinte Peeters nacht.]