Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 322]
| |
1
Lestmael op eenen zomerschen dag,
Hoort wat dat ik bevallijks zag,
Van Jesus en sint Janneken.
Zy speelden met een lammeken,
Al in dat groen geklaverd land,
Met een papschoteltjen in hun hand.
2
Hun witte vette voetjens die waren bloot,
Hun lipkens waren als korael zoo rood;
Die zoete vette paterkens
Die zaten daer by de waterkens;
Het zonneken dat scheen al zoo heet,
Zy deden malkaer in 't melksken bescheed.
3
D'een troetelde het lammeken zijn hoot,
En d'ander kittelde het onder den poot.
Het lammeken ging springen,
Sint Janneken ging zingen,
Zy huppelden en truppelden door de wey,
En dees twee krollebollekens dansten alle bey.
4
En als het dansen was gedaen,
Zoo moest het lammeken eten gaen,
En Jesus gaf het wat broeyken
Sint Janneken gaf het wat hoeyken;
Ter wereld en was er nooit meerder vreugd
Dan dees twee cozijntjes waren verheugd.
5
Sint Janneken zijn klein neefken nam,
En zette hem boven op het lam:
‘Schoon manneken gy moet rijden!
Ik zal u naer huis gaen leiden;
Want moederken zoude zijn in pijn
Waer dat wy zoo lang gebleven zijn.’
6
Zy zaten en reden al overhand,
En rolden en tuimelden in het zand,
En dees twee klein jongeskens
Die deden zulke sprongeskens!
En al de kinderkens zagen 't aen,
Tot dat ze ten lesten zijn t'huis gegaen.
| |
[pagina 323]
| |
7
De moeder maekte op staende voet
Van suiker en melk een pappeken zoet,
Daer zaten toen die papbaerdekens!
Daer aten die slabbaerdekens!
Zy waren zoo vrolijk en zoo bly,
Geen konings banket en heeft er by.
8
Na tafel dankten zy Onzen Heer,
En vielen op hun kniekens neêr.
Maria gaf hun een kruiseken,
Daertoe een suiker-huiseken,
En zong hen stillekens in den slaep,
En naer het stalleken zoo ging het schaep.
[Te vinden op een los blaedje in de vorige eeuw te Antwerpen gedrukt. De muzyk is door Willems genoteerd, doch zonder vermelding van waer ze is overgenomen.] |
|
