Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 317]
| |
2
Hun blijden tocht is haest vergaen
In groote tribulatie;
Want eenen schrik kwam hun daer aen
Door duivelsche temtatie.
Twee tigers kwamen met getier;
De gasten riepen alle vier:
‘O God, wat komt ons tegen
Op dees bedroefde wegen!’
3
- ‘Laet my alleen op deze baen,’
Sprak een met groot bezwaren,
‘'k En ben te biechten niet gegaen
Den tijd van negen jaren.
Voorwaer mijn zonden zijn zoo groot,
Reyst gylie met u dryen voort;
Want God die mocht u plagen
Voor mijn voorleden dagen.’
4
Toen spraken d'ander dry getrouw:
‘En wilt niet droevig wezen!
De litanie van Ons Liev' Vrouw
Zullen wy voor u lezen.’
De tigers zijn verdwenen ras,
En, daer het hun begeerte was,
Zy trokken voort te samen,
Tot z'in Jerusalem kwamen.
5
Zy kregen daer, na biecht en boet,
Het vleesch en bloed des heeren;
Want hun berouw, oprecht en goed,
Bleek ook in 't wederkeeren.
De gast, weleer vol zonden groot,
Bleef dicht by Barcelone dood:
Daer lag hy, bloot van leden;
Een geest kwam opgetreden.
6
Hy sprak, ‘O gasten wilt nu saen,
Uw dooden vriend begraven;
Doch doet hem eerst dit schoon hemd aen,
Reyst dan langs bosch en hagen,
| |
[pagina 318]
| |
En vreest niet meer voor ongeval;
Ik weet wie u bewaren zal.
De litanie blijft lezen,
Gelijk gy deed voor dezen.
[Uit de losse verzameling van Van Paemel, door Willems verkort en genoteerd, die er onder schreef dat het veel heeft van zeker gasconsch liedje, waervan ik geen kennis draeg.] |
|
