|
| |
CXXX.
Des Soudaens dochter.
1
Een Soudaen had een dochterken,
Seer schoon van grooten love;
Sy pluckte smorgens bloemekens
Al in haers vaders hoven.
2
Doe sy die schoone bloemekens sach,
Wie mach de bloemenmaker sijn?
Dien soudick geerne kinnen.
3
Het moet een abel kunstenaer sijn,
Een heer van hooger weerden,
Die soo veel schoone bloemekens
Doet spruiten uitter eerden.
4
Ick heb hem in mijn hert soo lief,
Och, mocht ick hem aenschouwen!
Ick gaf hem ja wel al mijn goed,
Ick gaf hem oock mijn trouwe!’
5
Des nachts, omtrent den middernacht,
Quam Jesus voor haer staen.
‘Staet op, sprack hy, ick ben, o maegd,
| |
| |
6
De maegd stond op seer haestelijck:
Sy was van schrik bevaên;
Sy sach een schoonen jongelinck
Soo vriendelijck voor haer staen.
7
Sy sach soo vriendelijck naer hem,
Sy neigde neêr ter eerden;
Sy hiet hem willecom menich keer,
En deed hem veel eerweerden.
8
‘O alderliefste jonglinck schoon,
Van waer komt ghy gheganghen?
Een u gelijck en sach ick nooit
In al mijn vaders landen.’
9
- ‘Schoon maegd, ick heb u lanck bemint,
'k Verliet om u mijn vaders rijck,
'k ben maker van de bloemen.’
10
- ‘Sijt ghy de maker, soete lief,
Naer u was mijn verlanghen,
Ick volg u waer ghy henen wilt,
Soet lief, ick volg uw gangen.’
11
- ‘Schoon maegd, soo ghy met my wilt gaen,
Ghy sult dit land verlaten,
Ghelijck ick liet mijn vaders rijck,
12
- ‘O alderliefste jonglinck schoon,
Ick volg u uit mijn vaders rijck;
Mijn trouw wil ick u gheven.
13
Hy nam het maegdelijn byder handt,
En leide se al soe verre,
Wel seven duisent mijlen wech,
| |
| |
14
Sy spraken menich vriendelijck woort,
Al reisende voort te samen.
Sy seide: ‘O edel jongelinck schoon,
15
- ‘Mijn naem die is soo wonderlijck,
Al in mijn vaders koninkrijck
Staet hy seer hooch gheschreven.
16
Maer schoone maegd, naerdien u hert
Ghetrouw my mint alleene,
Soo sy mijn naem u dan bekend:
17
Sy spraken noch menich vriendlijck woort
Al reisende voort te samen.
‘Nu, segt my, edel jongelinck schoon,
18
- ‘Mijn vader is soo rijcke man,
Sijn macht gaet al soo verre,
Hy heeft het eerderijck voortgebragt
En son en maen en sterren.
19
Het geen ghy siet en niet en siet,
Tien hondert duisent engelen schoon,
Staen om sijn hooghen throone.’
20
- ‘Sijt ghy een konings kint, mijn lief,
En al soo rijck van goederen,
Segt my, o edel jongelinck schoon,
21
- ‘Mijn moeder is soo reine maegd:
Van haer soo staet gheschreven,
Dat sy my op de werelt bracht,
En toch is maegd ghebleven.’
| |
| |
22
- ‘O alderliefste jonglinck schoon,
Ick heb soo groot verlanghen
Te sien uw vaders koninckrijck,
Laet ons daer binnen gangen.’
23
- ‘Schoon maegd, dient my met herten rein,
Dat rijck sal ick u gheven,
Ghy sult daer eeuwig sijn by my.
En groote vreugd beleven.’
24
Sy ghinghen noch een langhen wech
Al over die groene heiden,
En quamen voor een kloosterken,
Daer Jesus wilde scheiden.
25
Hy nam de maghet by der handt,
En sprack met soeten sinnen:
‘Vertoeft, o maegd, een luttel tijds,
Ick wil eens gaen hier binnen.’
26
En Jesus is van haer ghegaen;
De maegd bleef hem verbeiden;
Sy weende soo menigen droeven traen
Om dat hy van haer scheidde.
27
En toen dien dach ten avont quam,
Vermeerderde haer verlanghen,
Om weêr haer lief te moghen sien:
Hy bleef enwech soo langhe.
28
Sy clopte aen des kloosters poort,
Sy clopte, droef van sinnen:
- ‘Doet open, want mijn soete lief,
Mijn bruidegom is hier binnen.
29
De poorte werd haer open ghedaen,
De poortier quam daer voren;
Hy sach die maghet voor hem staen,
Soo schoon en hooggheboren.
| |
| |
30
‘Segt my, o maegd, wat ghy begheert,
Hoe ghy hier komt alleene,
Segt my, o maegd, wat dat u deert,
En waerom ghy moet weenen?
31
- ‘Poortier, een jongelinck dien ick min,
Is in dit huis gheganghen;
Gaet segt hem dat hy weder komt,
Ick beide hem al soo langhe!’
32
- ‘Schoon maegd, den jonglinck dien ghy mint
En hebbick niet vernomen;
Hy is hier binnen niet bekend,
Noch is hier niet ghekomen?’
33
- ‘Poortier, hoe moocht ghy 't seggen dan?
De jonglinck dien ick minne
Sprack my dees leste woorden toe:
Ick wil eens gaen hier binnen:’
34
- ‘Hoe heet hy dan, wel schoone maegd,
Daer ghy my komt van spreken?’
- ‘Eilaes, dat weet ick selve niet:
Ick heb sijn naem vergheten.
35
Hy is soo wonderlijcken schoon,
Sijn rijckdom gaet soo verre;
Hy draegt een kleed van hemels blauw
Omset met gulden sterren;
36
Sijn aensicht blinckt van 't reinste wit,
Ghelijck de lelie schoone;
Sijn mond sijn wanghen sijn soo rood,
37
Sijn ooghen sijn soo vriendelijck,
Hy heeft soo soete sprake!
Hy quam van uit sijn vaders rijck,
Om my sijn bruidt te maken...
| |
| |
38
- ‘Schoon maghet, is u lief soo schoon,
En al soo hoog ghepresen,
Al waer hy uit des hemels throon,
Hy mocht niet schoonder wesen.
39
Soo is gheen man hier binnen.’
- ‘Ja, Jesus heet mijn soete lief,
Hy is 't dien ick beminne.’
40
- ‘Is dat sijn naem, ghelijck ghy segt,
Dan kan ick hem u wijsen.
Hy is hier binnen wel bekend,
Ghy moet niet voorder reisen.’
41
De jonckvrouw werd in 't huis ontfaên,
Sy ghinck er christelijck leven;
Sy is gedoopt en is een maegd
Om Jesus wille ghebleven.
42
Een heeft dit liedeken ghedicht,
Dien God moet gracie gheven,
Dat hy des soudaens dochterken
Ontmoet int eeuwig leven.
Deze text is ouder en komt veel beter dan die van Lejeune overeen met het oude duitsche lied geplaetst in Des Knaben Wunderhorn, I, f. 15-17, en by Ernest Weyden, Cöln's Vorzeit, f. 272-274, waer het begint:
Der Sultan hatt' ein Töchterlein,
Die war früh aufgestanden,
Wohl um zu pflücken die blümelein
In 't Zweedsch (Svenska Folkvisor, II d.s. 73-83), is de aenvang:
En hednisk konungsdotter båld
Att plocka rosor margefåld,
Ook bestaet hetzelfde lied in het Deensch, in Nyerup, Udvalg, I d.s. 35-41.
| |
| |
[Dit lied wordt in de verzameling van Van Paemel bewaerd onder den titel van de Bloemmaker. Volgens Lejeune (bl. II), zyn de coupletten van acht regels, en is de stem: Een boerman had een dochterken. Deze wyze heb ik nergens kunnen opsporen. Ook de duitsche text, die oorspronkelyk te Keulen schynt thuis te behooren, is door my in geene verzameling met zangwyzen aengetroffen. Lejeune's text nam Hoffmann von Fallersleben over in zyn Horoe Belgicoe, II, bl. 59-66, die het insgelyks gedrukt vond in: De nieuwe Oost-Indische Rooze-Boom, in 't midden der achtiende eeuw gedrukt by de erven de wed. Jacobus Van Egmont, te Amsterdam. My kwam het dubbel voor in eene verzameling van den zelfden tyd. Passi, Paesch, en Pinxter-gezangen, mitsgaders stigtelyke wereltsche Liedekens, byeen vergadert uyt oude ende nieuwe Liefde-boecken. Amst., by H. en C. Beekman, in-8o, bl. 77 en 80. De eerste text aldaer begint aldus:
Hoort toe al die vol liefde zijt,
Het lust mijn geest te zingen,
Een liedt van liefde en vriendelijkheid,
Van groote schoone dingen.
Een soudaens dogter hoog van staet,
Gequeekt in duystere landen,
Ging smorgens met den dageraet,
Door gaerdens en waranden.
Sy zag de schoone bloemtjes aen,
Hier door is in haer opgegaen,
Een welbron van gedagten.
Wie mag dees bloemen maecker zijn, enz.
de aenhef van het andere is de volgende:
Die soudan hadde een dochterkijn,
Al om te plucken bloemkens
Al in haer Vaders warande.
Zy sag de schoone bloemen aen,
Wie mag de maker der bloemen zijn?
Mogt ik hem eens gewinnen.
Op dezen laetsten text is de gene van Van Paemel genomen.] |
|
Auteursrechtvrij