Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 261]
| |
1
Wie wil horen een goet nieu liet?
Hoort toe ick sal 't u singhen,
Van drie ghesellen uit Rosendael,
Op vrijbuit was 't dat sy ghinghen.
2
Sy ghinghen byloo by nachte niet,
Maer sy ghinghen op avonture,
So langhen dat sy gheldeloos waren,
Dat duurde een cort hallifure.
3
Als sy ter halver weghen quamen,
Een coopman quam haer teghen:
‘Lech of, lech of jouw coopmans goet,
Wilt ghijder behouden uw leven.’
4
- ‘Ick lech niet of mijn coopmans goet,
En daertoe mijn jonghe leven.
Ick hebber noch silver en roder gout,
En dat sal icker jou gheven.’
5
Die coopman sijnen tas ontsloot,
En hy schonker wel hondert cronen:
‘Houdt daer, ghesellen van Rosendael,
Verteertse met vrouwtjes schone!’
6
Doe sprack de jongste al van de drie;
‘Die buit willen wy gaen klijven,
En gheven den coopman sijn half goet weêr,
So mach hy een coopman blijven.’
7
Doe sprack die outste al van de drie:
‘Die buit willen wy gaen houen
En copen ons elck een appelgrau ros,
En rijden t' Antwerpen binnen.’
8
Als sy t' Antwerpen binnen quamen,
t' Antwerpen binnen de muren,
Sy wierden op een pijnbanc gheleit,
Dat deder haer jonc hart truren.
| |
[pagina 262]
| |
9
‘Nu sijnder al ons leden lam,
Wat sullen wy gaen beghinnen?
Ick wilder niet meer naer Rosendael gaen
En horen den nachtegael singhen.
10
O nachtegael, clein voghelkijn,
Hoe hebt ghy mijn bedrogen!
Ghy placht te singhen onder een pereboom,
Daer veel schone vroutjes waren.
11
O nachtegael, clein voghelkijn
Wilt ghy my leeren singhen?’
- ‘Ick singhen in 't wout, clein voghel stout,
Niemant cander mijn bedwinghen.’
12
- ‘Sijt ghy int wout, clein voghel stout,
Can u niemant bedwinghen,
So dwingt u de haghel, de coude sne,
Het loof al van der linde.’
[De woorden in 't Oudt Amsterd. Liedboeck, overgenomen door Hoffmann, in zyn Horoe Belgicoe, II, bl. 139 en volgende. De melodie by Kretzschmer, d. II, No 38; het lied, namelyk, is opgegeven als gezongen wordende op de wyze: Ik sag mijnen heren van Falkenstein, een gezang dat in de middeleeuwen ons uit Westfalen is overgebragt. Het lied, dat de gevangene gezellen in den Antwerpschen kerker aenheffen, hoorde Hoffmann in de omstreken van Bonn. Ook in 't zweedsch vond hy genoegzaem dezelfde verzen (als tweespraek) in het lied den Förtrollade Prinsessan, te vinden in de ‘Svenska Folk-Viser från forntiden,’ II, bl. 67 enz. Ze luiden aldus: Och hör du liten Näktergal!
En visa jag beder dig qväda;
Din fjädrar jag låter med guld beslå,
Din hals med perlor beklâda. -
Jag passar ej på dina fjädrar af guld,
Som jag för dig skulle bära,
I verlden är jag en fågel vild,
Och ingen man månde mig känna. -
Är du, verlden en fågel vild,
Och ingen man månde dig känna,
Dig tvingar väl hunger, köld och snö,
Som faller på vägen den breda.]
|
|
