Oude Vlaemsche liederen

CV.
Hansken.

‘Het spruyt een roosjen aen geen landsdouwe,
Ick heb gedient so schoonen vrouwe:
Rijck Godt wat loon sal ick ontfaen?’

- ‘Hansken wilt gy daer u loon af hebben,
So kom noch te avont voor mijn bedde,
Ick sal u loonen met mijn eygen lijf.’

- ‘Vrouwe dat waer' my so groten schande;
Mijn edel heer is uyt in vreemde lande,
Hy sal noch t' avont komen t' huys.’

[p. 247]

4

 

Dat vrouken lag 'er op hooger tinne,

 

Sy sagh haer edel heere komen binnen,

 

Sy hiet hem droevelijken wellekom.

‘Jonkvrouw dat ben ik seer ongewoone,
Dat gy my so droeffelijk heet wellekome,
Of heeft u yemant groot leyt gedaen?’

- ‘Jonkheer, dat sal ik u gaen vertellen:
Gy hebter een knaepjen onder u gesellen,
Die badt my om te slapen by.’

- ‘Brengt my dat knaepje al voor mijn oogen;
Heeft hy daer schult an, ik sal 't doen doden,
Ik sal hem doen sijn hooft afslaen.’

Sy nam haer Hansken by sijne kleeren,
Sy bragt hem al voor den edel lantsheere,
Daer liet sy Hansken in sorgen staen.

‘Hansken (seyd hy) wie raen u so koene,
Dat gy met mijn huysvrou hebt te doene,
Als ick in vreemde landen jagen ben?’

- ‘Heer, seyde hy, Heer, het is gelogen,
Sy heeft my voor haer bedde doen komen.
Had ick gewilt, 't waer al geschiet.’

- ‘Hansken, ick wil u seer wel gelooven,
Sy heeft my elf knaepjes doen doden,
Maer self sal sy de twaelfde sijn.’

Hy nam dat vrouken al by der hande,
Hy leydese veer in vreemde lande,
Daer liet hy haer het hooft afslaen.

Hy nam dat hooftje al by den hayre,
Hy smeetet in de Fonteyne was klare,
Aldaer haer son noch maen bescheen.

[p. 248]

14

 

‘Legt daer, legt daer nu gy valsche tonge,

 

Gy hebt so meenich vals liet gesongen;

 

Gy hebt gesongen, maer singet niet meer.

Hansken’ sey hy, ‘gaet nu uyt myne oogen,
Gy hebt my so schoone vrou doen dooden,
En sy had u geen leyt gedaen.’

‘Heer, seyd hy, Heere, geeft my myn huere,
Die my so dikwils is geworden suere,
Ick sal uyt uwen oogen gaen.’

- ‘Hansken gaet gy nu van stal tot stalle,
En neemt den besten ros van alle,
En reyst daer mede ten lande uyt.

En als gy dan komt in vreemde lande,
Spreekt dan van u lantvrou geen schande;
Want sy heeft u geen leyt gedaen.’

Hansken die ginger van stal tot stalle,
Hy nam den besten ros van alle,
Hy reed daer mede ten lande uyt.

Maer doe hy nu quam in vreemde lande,
Hy sprak van sijn lantvrouw geen schande,
Maer hy heeft 'er een liedeken af gedicht.

[Haerlems oudt Liedt-boeck, bl. 74. Een lied, voorkomende in Van Mander's Schriftuerlijke Liedekens, bl. 260, en beginnende:

Heer uwen name, is groot eersame,

wordt opgegeven als gezongen op de wyze:

Het spruyt een bloemken aen die landouwe.]