Oude Vlaemsche liederen

CIII.
Hansken de windbuil.

Bistu een crigher oft bistu een boer?
Hoe siedi uut uwer cappen so suer?
Wildi een crijchsman werden,
So neemt vijfhondert gulden met u!
Den crijch sal ic u leren.’

Hansken swoer eenen dieren eet:
‘Alwaert mijn vader ende moeder leet,
den crijch en sal ic niet laten;
Ic wil gaen ruiten, roven, stichten brant
Al op des heren straten.’

Hansken dede sijns selfs raet:
Hi vercochte caf ende haversaet;
Hi woude al naer den crighe.
Corte cleederen dede hi aen
Al na die ruitersche wise.

[p. 243]

4

 

Hi clopte voor een schipmans dore:

 

‘Bistu daer binnen, so coemter vore,

 

Ende voer mi over dwater!

 

Ic ben een rijc boermans sone;

 

Den crijch en can ic niet ghelaten.’

Die schipper was een goet ghesel,
Hi voerde hem over dwater snel:
Dat water was ongheduere:
‘Rijc God, waer ic maer thuis ghebleven,
Al in mijns vaders schuere!’

Doen Hansken quam ter halver see,
Sijn hooft dede hem so wee,
De coop was hem berouwen:
‘Rijc God, waer ic maer thuis ghebleven!
Mijn vaders acker woude ic bouwen.’

Doen Hansken over dit water quam,
Een scram in sinen bec dat hi vernam.
Doen wast hem seer berouwen:
‘Haddic den ploechsteert metter hant,
Mijns vaders acker soude ic bouwen.’

[Jan Roulans' Liedekens-boeck, Antw. 1544.]