Oude Vlaemsche liederen

[p. 213]

LXXXVII.
Veranderlyke minnaer.

Kond ick eens recht bedwingen
Mijn vliegend wild gezicht!
Maer door 't misbruyck der dingen
Is 't hert ongestadig licht:
't Lust altijd naer wat vers,
Verandering is so goet!
't Nieuw maeckt my 't oude wars.
O 't veranderen is so soet!
Dat werd ick vroet, als men 't so doet
Met wanckelbaer gemoet.

't Oog deed my korts beminnen
Een frissche maegt;
Een bruyn-oogs koninginne
Heeft dees weêr haest verjaegt:
Haer hayr was lanck en blondt,
Haer oogen zijnder als git,
In haer lachende mondt
Staen tandekens sneewit;
So blanck als dit is ook elck lidt
Dat aen haer lichaem sit.

Als 't hert al heeft verkregen
't Geen d'ooge geeren siet,
De reden seyt haer tegen:
Voorwaer ten dient u niet;
Bedenckt wat ghy verkiest,
Aensiet wat ghy begeert,
Hoe haest dat sy verliest
Daer ghy s'om acht en eert.
Schoonheyd verkeert,
Versochtheyt leert,
Ghy mint dat u meest deert.

[p. 214]

4

 

Doe heb ick een verkooren

 

Die my wel nut zijn zou,

 

Een deucht-rijck, welgebooren,

 

Bescheyden, wijse vrouw,

 

Recht is het dubbel rouw,

 

Als het komt aen den dagh,

 

Die mach en niet en wou,

 

En wil, en niet en mach.

 

Ick wil wel, sie! maer sy wil niet,

 

Dus blijf ick in 't verdriet.

Dit duerd eenige poosen
Dat ick so was belaen,
Men seyt: so schoone roosen
Wassen alsser vergaen.
De schepen af en aen
Zijn vast in een waerdy:
Wat wil ick my dan verslaen?
't Versoeck is immers vry
Voor een gesel, dus denck ick snel:
Wil d'een niet, d'ander wel.

Ick koos een meysjen aerdigh
Van minnelijck gelaet
En leven, heel eerwaerdigh
Van middel en van staet,
Beleefd en heusch van praet,
Oprecht, vriend'lijck en trouw;
Maer buyten haer vrienden raedt
Sy gansch niet doen en wou,
En 't was haer sin; maer niet te min
So derf ick mijn vriendin.

Al moet ickse verliesen
Ick set daerom geen smert,
Ick maeck door mijn verkiesen
Een gasthuys van mijn hert.

[p. 215]

 

Veranderingh van spijs

 

Maeckt lust en appetijt,

 

't Veranderen ick 'er seer prijs;

 

Ick verouder al metter tijdt;

 

Men vinter veel schoon rijck en eel:

 

Ick krijgh oock haest mijn deel.

[Haerlems Oudt Liedt-boeck, bl. 29. Aldaer wordt gezeid dat men dit lied zong op de wyze: Spangiolette.]