Oude Vlaemsche liederen

[p. 203]

LXXXI.
De luitspeler.

Dat meisken opter laden lach,
Si weende also sere:
‘Hadde ic nu enen knaep,
Die mi dat luitken sloech!’

Dat verhoorde een jonghe knaep,
Een knape die was stout,
Hi dede een veelken maken
Van silver ende van roden gout:
‘Ai mi lieve meisken! ghi valt mi seer bout.’

Doen dat veelken ghemaket was
Hi ghinc voor sijns liefs dore:
‘Schoon lief, sijt ghi daer binnen,
Daer binnen, so coemt hier vore!
Ai mi lieve meiske, hoe beval ic di?’

- ‘Ghi bevalt mi uter maten wel,
Met di vaer ic van hen
Over die groene heide,
Vader ende moeder te leide:
Ai mi lieve lantsknecht! ic ben bereit.’

Als si op der heiden quam,
Die heide was lanc ende groot:
‘Had ic nu ros ende waghen
Die mi een weinich droech!
Ai mi lieve lantsknecht! ic ben so moe.’

[p. 204]

6

 

- ‘Ros ende waghen en heb ic niet,

 

Maer enen bedelaers sac;

 

Mach ick u daer mede helpen

 

Ic hanghen u aen den hac:

 

Ai mi lieve meisken, hoe bevalt u dat?’

- ‘Ic en ben gheen bedelersse,
Noch oec gheen bedelaers kint,
Ic ben eens coopmans dochter
Te Covelens¹ op den Rijn:
Ai lieve lantsknecht! ic vaer van di.’

- ‘Sidi eens borghers dochter
Te Covelens al op den Rijn,
So ben ic een visschers sone
Te Valkenborch al op die merct:
Ai mi lieve meisken, hoe beval ic di?’

[Uhland, Deutsche Volkslieder, I, bl. 668.]

1 Covelens, Coblenz.