Oude Vlaemsche liederen

LXI.
Teleurstelling.

Het voer een ridder jagen
Jaghen aen dat wout;
Hy en vant er niet te jagen
Dan twee schone maechden;
Sy waren van dagen [niet] out.

Hy seide: ‘God gruet u, maechdekens,
Een meysken wel gedaen,
Die scoenste van u beiden
Sall ick met my leyden:
Wildy met my gaen?’

[p. 161]

3

 

Hy nam dat meysken byder hant,

 

Hy steldese op zijn pert,

 

Hy vuerdese al zo verre,

 

Bisijden die avontsterre,

 

Daer hoghe borghen staen.

Als hy ten hogen borge quam,
(Het was een edel man)
Hoge dede hi hem setten,
Een bedde dede hi hem decken;
Die slape hem verwan.

Tsnachts, omtrent die middernacht,
Ontspranc dat maechdeken:
- ‘Staet op, o ridder boude,
Vaert jagen inden woude,
Die vogelen wecken my.’

- ‘Ten is soe na den daghe niet,
Het is die manescijn.
Keert u, lieveken, omme,
Met uwen rooden monde,
Ende spreket tegen my!’

- ‘Dat en doen ick niet, dat laet ick staen,
Dat en doen ick zeker niet,
Ende ick sal gaen ter heyden
Mijn gespelen ontbeyden,
Daer zal ick een ander zien.

Gespeelken, lieve gespeelken goet,
Ick come tot u om raet;
My heeft een ridder beslapen;
Hy heeft my maecht gelaten:
Wat my te doene staet?’

[p. 162]

9

 

- ‘Gespeelken, lieve gespeelken goet,

 

Ick sal u geven raet:

 

Ghy sult gaen ter linden,

 

Dat geele haer op binden,

 

Dat maechdekens welle staet.’

- ‘Dat en doen ick niet, dat laet ick staen,
Dat en doen ick seker niet;
Ick salt oeck laten hangen
Den ridder tsijnder scanden,
Dat hy my maechdeken liet¹.’

Uit een handschrift van gedichten, vervaerdigd door Antonius Gyseleers, in de verzameling van professor Serrure. By dit lied staet geschreven: ‘Anno 1517 mensis februarii die XX.’ Zie over den dichter (of afschryver) Snellaert, Verhandeling over de nederlandsche Dichtkunst in Belgie, bladz. 185.

1 De maegden lieten het hair op den rug hangen, de gehuwden stroopten 't op. Zie over dit gebruik Grimm's Deutsche Rechtsalterthümer, bl. 286, 443.