Oude Vlaemsche liederen

[p. 145]

LVI.
Ic stont op hooghe berghen.

Ic stont op hooghe berghen,
Ic sach te seewaert in,
Ic sach een scheepken drijven,
Daer waren drie ruiters in,
Den eenen stont in mijnen sin.

Die alderjoncste ruiter
Die inne dat scheepken was,
Die sconc mi eens te drinken
Den koelen wijn uit een glas:
God loons hem die dat was!

‘Ic brenghet u, haveloos meisken,
Dat u God segenen moet!
Geen andere soudic verkiezen
Waert ghi wat rijcker van goet,
Dats tgeen mi u laten doet.’

- ‘Ben ick een haveloos meisken,
Ic en bens alleene niet:
In een cloosterken wil ic rijden.
God loons hem diet mi ried,
Dat ic der wereld ontvlied.’

[p. 146]

5

 

Hi sprac: ‘Wel schoone joncvrouwe,

 

Soo ghi in het clooster gaet,

 

Hoe gheerne soudic het weten

 

Als ghi daer de wijding ontfaet,

 

Hoe dat u dat nonnencleet staet.’

Mer doen si was in dat clooster,
Haer vader starf de doot:
Men vant in mijns heeren lande
Gheen rijcker kint soo groot;
Si was van haven niet bloot.

Die ruiter, als hijt heeft vernomen,
Hi sprac: ‘Nu sadelt mijn peert!
Dat si int clooster is ghecomen
Dat is dat mijn herte so deert:
Het is mi wel rijdens weert.’

Mer doen hi quam voor dat clooster,
Hi clopte aen den rinc.
‘Waer is dat joncste nonneken,
Dat hier lest wijdingh ontfinc?
Het is so schoonen kint’

- ‘Dat alderjoncste nonneken
En mach niet comen uit:
Si sit alhier besloten:
Si es haren Jesus bruit,
Ende looft hem overluit.’

Dat alderjoncste nonneken
Ghinc voor den ruiter staen;
Haer hairken was afgheschoren,
Een nonnencleet had si aen;
Die minne was al ghedaen.

‘Ghi moecht wel thuiswaert rijden,
Stout ruiter! ghi moecht wel gaen;
Ghi moecht een ander verkiesen;
Mijn minnen is al ghedaen,
Een ander leven nam ic aen.

[p. 147]

12

 

Doen ic was een haveloos meisken

 

Doen stiet ghi mi metten voet,

 

Had ghi dat woord doen gheswegen

 

Dat hadde gheweest u goet:

 

Stelt nu te vreden uwen moet!

De woorden deels naer Jan Roulans' Liedekens-boeck, 1544, deels naer het Haerlems Oudt Liedt-boeck, 1716, bladz. 57 en 58; de zangwyze, volgens de noten, in het eerste deel van den Boeck der geestelijcke Sanghen of Blijden Requiem, Antw. 1631, bl. 178. Men zong het reeds in de XV^e eeuw: Zie Hoffmann's Horae belgicae, II, bl. 128, welke schryver naer verschillende duitsche en noordsche teksten verwyst, waerby ik voege Von Erlach, Volkslieder der Deutschen, I, bl. 176, Uhland, l.c., I, bl. 216, en vyf verschillende melodien in Kretzschmer's Deutsche Volkslieder, I, N^rs 61, 62, 63, 64, II, N^o 6. Thans zingt men dit lied in de ommestreken van Kortryk volgenderwyze, en met inlassching van een couplet uit het Daghet in den Oosten:

Ik gink op hoogen bergen staen,
En keek er te zeewaert in;
Daer kwam een schuitje gevaren;
Daer zaten drie nonnekens in.
Ei! myn zoetelief zat er by!

Wat geeft men haer te drinken?
Den koelen wyn uit een glas:
Drinkt uit, o haveloos meisje,
Drinkt uit, o haveloos kind.
Ei! een nonneken worde gy!

‘Een nonneken wil ik wezen,
Tot een klooster wil ik gaen.’
- ‘Uw haerken moet afgesneden,
Het nonnekleed aengedaen.
Welaen! schoon lief 't is haest gedaen!’

Hy stak zyn peerd met sporen;
Hy reed er te kloosterwaert in.
Hy vroeg naer 't jongste nonneken,
Die er laetst was komen in,
Ei! die laetst was komen in.

‘Het alderjongste nonneken
En mag niet komen uit,
Zy moet Maria dienen
Zy is nu Jesus bruid.’
- ‘Ei! is zy Jesus bruid?

[p. 148]

6

 

Mag ik haer zien noch spreken

 

En geenen troost ontfaên,

 

'k Zal 't vier in 't klooster steken,

 

'k Zal 't klooster doen vergaen!

 

Ei! hoort myn woorden aen!’

Het alderjongste nonneken
Kwam voor de tralie staen.
Zy zeide: ‘Gy stoute ridder,
Gy komt te laet hier aen,
Ei! gy moet huiswaert gaen.’

Hy stak zyn peerd met sporen,
Hy reed het klooster uit,
Langs een zoo klaer fonteine
Waer hy in 't water spronk,
Ei! waer hy in verdronk.

't Was geen acht dagen na desen,
De nonne gink om brood,
Langst die zoo klaer fonteine:
Daer vond zy haer zoetelief dood
Ei! in het water versmoord.

Zy keerdege hem, zy wendege hem,
Zy leide hem op haren schoot;
Zy riep met luider stemme:
Ach, zoetelief, zytgy doot,
Ei! zyt g'in het water versmoord?

En is hier geenen heere
Of geenen edelman,
Die my hier dezen dooden
Ter eerde bestellen kan?
Ei! die hem begraven kan?

De nonne passeerde haer klooster,
Zy smeet er haer nonnenkleed in;
Zy riep: ‘adieu, myn klooster!’
Zy riep: ‘adieu de min!
Ei! 'k en keer daer myn leven meer in’