Oude Vlaemsche liederen

LIV.
Het heerken van Maldeghem.

Mijnheerken van Maldeghem
Die ging er eens uit jaghen,
Hy reedt al buiten Brugghe,
Daer staen drie linden breet:

[p. 140]

 

Hy vanter niet te jaghen

 

Dan een herderken was cleene;

 

Hy moest hem spreken ane,

 

Al wast hem lief of leet.

‘Och herder, och herderken,
Ic moet u toch eens vraghen,
Mach ict van u vernemen,
Ende onbegrepen sijn:
Waen comt u desen horen,
Dien overschoonen horen?
Als ic hem laestmael sach
Doe wast die horen mijn.’

- ‘Mijnheerken van Maldeghem
Rijdt vrijlic uwer straten;
Wat baet u desen horen
Daer leit u luttel an.
Soo ic daerop wou blasen,
Op desen schoonen horen,
Mijn lamkens quamen ute
En souden wesen gram.’

Mijnheerken van Maldeghem
Die deed den herder blasen:
Hy sette sijnen horen
Aen sijnen rooden mond.
Wel ses en dertig roovers
Sijn toen uit tbosch ghesprongen,
Ghelijc de hasen loopen
Gejaget door den hont.

‘Mijnheerken van Maldeghem.
Ghi sijt ons welgecomen!
Tgelaech sult ghi betalen
Wi drincken geerne wijn.
Sweert dat gijt noit sult segghen
Dat ghi in desen bosche
Met roovers hebt ghedronken
Of roovers hebt ghesien.’

[p. 141]

6

 

Si namen sijn ghesmijde

 

Ende al sijn beste panden.

 

Hi moest sijn budel ruimen.

 

‘Houdt daer mijn penninc rood!

 

Ic wil tgelach betalen,

 

Ic sal van u niet spreken;

 

Maer vrienden u geselschap

 

Dat is mi al te groot.

Mijnheerken van Maldeghem
Mach weer naer Maldeghem rijden.
Si gaven hem vry gheleide
Al om sijn edel bloet.
Hi hevet stil geswegen;
Maer op deerde neergeschreven
Te Brugghe in die stede,
Metten teen van sijn voet.

My voorgezongen in de ommestreken van Maldeghem door den heer Willems van Eecloo en anderen. Men wyst daer nog de kuilen aen, in welke de roovers, zoo men zegt, gekerkerd zyn geweest. Het lied leest men ook, doch met eenigzins andere woorden, in Jan Roulan's Liedekens-boeck, 1544, in Uhland's Deutsche Volkslieder, I, bl. 420 en in J.W. Wolf's Niederländische Sagen, bl. 153.