Oude Vlaemsche liederen

[p. 82]

XXXVII.
Van den Spaniaerden
Hoe dat zy den slach verloren tegen die Geusen.
(a^o 1574.)

Hoort altegaer ‘int openbaer,
Hoe dat men claer’ zach comen daer,
Int vierentseventichste jaer,
Des commandeurs armeyen¹,
Met trompen, met schalmeyen,
Zeer coragieus voorwaer.

Zeer triomphant ‘voer men van lant
Van Bergen, want’ met cloeck verstant
Elck schip was daer zeer vroom gemant
Met Spaniaerts en met Walen.
Zy meynden prijs te halen:
Deus aes² was hen op dhant.

Als zy met reên ‘groot ende cleen,
Quamen by een’ om te verbreên
Voor Rommerswael, heeft men gemeen
Aldaer by eed gesworen
Den admirael moest voren;
Daer mocht bewijcken geen.

Capteyn Juliaen ‘Romero saen
Deed hun vermaen’ wilt wel verstaen:
En seyde: ‘Crijchslien, wilt ontfaen
Den wijn dien wy u schnicken.
Ghy sult daer by gedincken
Die ketters te verslaen!

1 De tekst heeft: Duc d'Alf met zijn armeyen, doch die hertog was reeds van in 1573 uit de Nederlanden vertrokken.

2 Deux as, dat is, goed spel.

[p. 83]

5

 

Al in ootmoet’ valt nu te voet,

 

Ghy christenbloet’ tgebet nu doet,

 

Al voor dit heylich cruyse soet!

 

Van Onser Liever Vrouwen

 

Wilt ooc dit beeldt aenschouwen!

 

Sy neempt ons in behoet.’

Met dit gebedt’ meynden sy net
Naer haer opset’ sonder belet,
Te comen in het strijdtpercket.
Maer qualijck was 't gebeden,
Zy moesten leeren smeden
Naer Sinte Stevens wet¹.

Hooveerdich stout’ riepen sy bout
Dragende hout’: ‘Die Geus die schout
Hier ons gewelt zeer menichfout!
Venez-vous, canaillie?
Lutriens et rappaillie,
Dees dach u noch berout!’

Als leeuwen vry’ die Geusen bly
Clampten daer by’ onder die ly.
‘Sa, sa, Papou², waer sijdy ghy?’
Seer vreeslijc sach men schieten;
Die Spanjaerts haer schepen verlieten:
Schampado speelden sy.

Door hun accoort’ die Geusen voort
Quamen aen boort’ van dadmirael verstoort;
Groot geschrey daer werd gehoort:
‘Papou, 't moet u verdrieten
't Onnoosel bloet vergieten
Tot Haerlem in de poort!’

Een Vriessche³ boot’ seer vreeslijc schoot,
Zoe dat elck vloot ‘'t gewelt seer groot,
En Jan van Spanien viel seer bloot:
Men hoord'hem roepen ende kermen:
‘Misericorde! wilt ons ontfermen!’
De leuse was ‘slaet doot!’

1 Stevens wet, den Steven wenden?

2 Papou! papist.

3 Vriessche, var. Vlietsche.

[p. 84]

11

 

Sonder verdrach’ als voor den slagh,

 

Op een vrijdach’ 't welck heugen magh

 

Eenieder die dit spel aensach,

 

Sagh men veel edele crijchsheeren

 

Aldaer het sterven leeren,

 

Met pijn en groot geclach.

De tijdingh mal ‘van 't goet geval
Quam overal’ met bly geschal,
En oock te Bergen op den wal,
Dat onse vloot niet moeste wijcken,
Maer datter moesten strijcken
Tot sessen int getal.

Heeroom verblijt ‘met groot jolijt
Bootschapten sijt’ sonder respijt,
Al aen den commandeur verblijt.
Hy is doe op sijn peert geschreden
En naer zijn volck ghereden;
Maer kort was daer zijn tijdt.

Als hy daer quam’ het vier en vlam
't Geschut vernam’ sijn volck dat clam
Over den dijcke, creupel en lam.
Ellendich quam het volck hem tegen
Dat daer al was verslegen,
En riep met luyder stem:

‘O grand signeur’ le Gouverneur,
Adieu bonheur!’ nu gaen wy deur;
Verloren is hier u partuer!’
Men sach terug hem rijden,
Van lachen hem vermijden:
Ghestelt was hy te leur.

B. BOECX.

Alhoewel dit lied onderteekend zy door B. Boecx (zie over dezen dichter Belgisch Museum, IX (1845), bl. 196-212), in het handschrift zyner gedichten te Brussel, zoo is het echter te betwyfelen of die prins der rederykers van Lier hetzelve wel hebbe gedicht. Twee oude kopyen en vier drukken kwamen er my van ter hand, ook in 't Geuse-Lietboeck. Ik heb tusschen de verschillende teksten eene kritische keuze gedaen, soms eenige regels bekort, en de laetste moraliserende coupletten, in welke men van de Philistynen, Pharao, David, en andere bybelhelden spreekt, achterwege gelaten.