Oude Vlaemsche liederen

XXXVI.
Alva's vertrek.
(a^o 1573.)

Wie wilt er hooren een nieu liedt?
Hoort toe, ick sal 't u singhen,
Van d'ouden man die Alva hiet,

Die Alva hiet,

't Sijn al soo vremde dinghen.

Hy is ghecomen in ons landt,
Als gouverneur ghecomen;
Al sijne rancken sijn becant,

Ja sijn becant,

Het sijn al blauwe bloemen.

Gheen privilegie, cleyn of groot,
Wilt hy den steden laten;
Hy brengt de vroomsten tot de dood,

Ja tot de dood,

Versmadend raedt en staten.

[p. 81]

4

 

Papen, papisten, alleghaer,

 

Hadden naer hem verlanghen:

 

Nu dancken sijt den papenvaêr,

 

Den papenvaêr,

 

Dat hy is wech ghegangen.

Hy 's met processie inghehaelt,
Men ginc met hem slampampen.
Hy laet sijn schulden onbetaeld,

Ja onbetaeld;

By nacht soo gaet hy schampen.

Dien ouden man was al te beus,
Men wou voor hem niet nijghen!
Noch liever riep men vive le Geus!

Vive le Geus!

Hy kon gheen tienden crijghen.

Hy wou wel maken eenen soen,
Maer ons gaet daeraf walghen;
Wy merckten wel aent vals pardoen,

Aent vals pardoen,

Sijn raderen en galghen.

Sijn conterfeytsel van metael
Dat mach hy nu wel breken;
De herten ontliepen hem al te mael,

Ja al te mael,

Al door der geusen preken.

Den prins oprecht, dat edel bloedt,
Had hy wel willen verraden;
Maer God quam door den prins seer goed,

Den prins seer goed,

Den Spangiaert seer beladen.

Los blad onder de Analecta van Van Winghe (ter Koninklyke Bibliotheek te Brussel), uit welke ik de brieven van 1581-1584 heb medegedeeld in myne Mengelingen, bl. 87. Eenigzins anders in het Geuse-Lietboeck. De melodie in de Souterliedekens, 1540, Ps. 132.