Oude Vlaemsche liederen

[p. 59]

XXVII.
de reize van philips den schoonen.
(a^o 1506.)

Wie wil horen singhen
Een druckelijc nieu liet
Van den coninc van Castilien,
Hoe dat hi uten lande schiet:

Trompetten ende claroenen
Dede hi so sere slaen,
Dat si alle souden comen
Die met hem wilden gaen.

Als si opt water quamen,
Daer geschiedde jammer groot;
Die schepen vloghen van malcander.
Si waren alle in groter noot.

Die coninc sprac: ‘Joanna,
Wel edel vrouwe mijn!
Dit is bi uwer schulden
Dat wi in desen node sijn.’

Die coninc totten stierman sprac:
‘Wel edel stierman fijn,
Nu brenghet mi weder te lande!
Mi en roect niet¹ waer wi sijn.’

Die stierman totten coninc sprac:
‘Wel edel here mijn!
Ic en can u niet te lande brenghen;
Ic en weet niet waer wi sijn.’

1 Mi en roect niet, om 't even voor my.

[p. 60]

7

 

Die coninc viel ootmoedelijc

 

Op beide sijne knien:

 

Hi bat Gode van hemelrijc

 

Dat hem gracie mocht geschien.

Die stierman totten coninc sprac:
‘Wel edel here mijn!
Mi dunct ic hore die voghelen singhen;
Ic hope het sal wel sijn.’

Doen si in Enghelant quamen,
Men hiet hen willecoem sijn;
Men schanc hen daer te drincken
Den alderbesten wijn.

Van daer so ghinghen si seilen
Al na dat Spaensche lant,
Met onser edelder vrouwen¹,
Al in behoudender hant.

De woorden in Roulans' Liedekens-Boeck, 1544. Over deze reize en storm ter zee loopt het 334^e kapittel der Croniques de Jean Molinet, édition Buchon, Paris, 1828, tom. V, p. 262 en volgende.

1 Met onser edelder vrouwen. In den tekst staet Tot sijnder edelder vrouwen; doch zyne vrouw was met hem.